[ad_1]
بیل اینگالز / ناسا / ناسا از طریق گتی ایماژ
سه سال پس از پرتاب، کاوشگر خورشیدی پارکر سرانجام خورشید را “لمس” کرد.
ناسا روز سهشنبه اعلام کرد که در ماه آوریل، کاوشگر اولین فضاپیمای شناختهشدهای بود که به اتمسفر بالای نزدیکترین ستاره ما – معروف به تاج – جایی که از ذرات و میدانهای مغناطیسی نمونهبرداری کرد، صعود کرد.
“این نقطه عطف نه تنها به ما بینشی عمیق تر از تکامل خورشید و [its] توماس زوربوخن، معاون مدیر اداره مأموریت علمی ناسا، در یک بیانیه مطبوعاتی گفت: “منظومه شمسی ما تاثیر دارد، اما آنچه در مورد ستاره خودمان می آموزیم درباره بقیه کیهان نیز به ما می گوید.”
مقامات گفتند که هدف از سفر پارکر به جو خورشید، دستیابی به اکتشافاتی بود که قبلاً ممکن نبود.
و اینجاست: دانشمندان ناسا از پارکر استفاده کردند تا به این نتیجه برسند که زیگزیگ های مغناطیسی خاصی در باد خورشیدی، معروف به “switchbacks” از سطح خورشید منشا می گیرند. به نوبه خود، باد خورشیدی بر شرایط زمین تأثیر می گذارد.
به گفته ناسا، اولین عبور پارکر از کرونا که چند ساعت به طول انجامید، یکی از چندین مورد برنامه ریزی شده برای این ماموریت است. پرواز بعدی در ژانویه پیش بینی می شود.
اداره فضایی گفت پارکر در 28 آوریل از سطح بحرانی آلفون عبور کرد، جایی که باد خورشیدی به پایان می رسد و جو خورشید شروع می شود.
کاوشگر خورشیدی قادر است به خورشید بسیار نزدیک شود – در یک نقطه حدود 6.5 میلیون مایل دورتر – زیرا برای تحمل دمای بیش از 2000 درجه فارنهایت ساخته شده است.
از آنجایی که باد خورشیدی ناشی از اتمسفر خورشید می تواند به زمین برسد، دانشمندان می گویند که یادگیری بیشتر در مورد این و سایر رویدادهای خورشیدی که در فاصله 93 میلیون مایلی دورتر رخ می دهند، به آنها کمک می کند تا رویدادهای شدید آب و هوایی فضایی را پیش بینی کنند که می تواند بر زندگی ما تأثیر بگذارد. به ماهواره ها آسیب برساند
نسخه ای از این داستان در ابتدا ظاهر شد نسخه صبح وبلاگ زنده
[ad_2]