هزاران سال پیش انسان ها کشنده ترین پرنده جهان – زومیت را پرورش دادند

کاسواری جنوبی اغلب خطرناک ترین پرنده در جهان محسوب می شود. این پرنده بومی جنگل های گینه نو و شمال استرالیا است. کاسواری جنوبی پرنده ای خجالتی و مخفی است. اما در اسارت می تواند تهاجمی باشد.

در سال 2019 ، یک مرد فلوریدا بر اثر ضربه به کاساوا جان باخت. این پرندگان با افرادی که سعی در شکار آنها دارند رفتار نمی کنند. به عنوان مثال ، در سال 1962 ، یک کاسواری توسط یک نوجوان استرالیایی مورد حمله قرار گرفت. اما او با پنجه چهار اینچی خود به گردن پسر ضربه زد و گلویش را شکافت. به عبارت دیگر ، کاسو پرنده ای نیست که بتوان آن را برای مدت طولانی در نزدیک خود نگه داشت.

بر اساس شواهد جدید ، مردم باستانی گینه نو تقریباً 18000 سال پیش جوجه کاسواری پرورش داده اند. این احتمالاً اولین نمونه شناخته شده از پرورش پرندگان ساخته دست بشر است. مطابق با کریستینا داگلاسباستان شناس دانشگاه ایالتی پنسیلوانیا و نویسنده اصلی مطالعه منتشر شده در مجله PNAS گفت: “هزاران سال قبل از اهلی شدن مرغ ها گذشت.”

_{کاسواری پرندگان بدون پرواز بومی گینه نو و استرالیا هستند. آنها عموماً نسبت به انسانها محتاط هستند. اما اگر عصبانی شوند ، می توانند حمله کنند}

اولین انسانها حداقل 42000 سال پیش وارد گینه نو شدند. این افراد دریافتند که جنگل های بارانی تحت تسلط دره های بزرگ و شیب دار با پاهای شبیه خار قرار دارند. او سرانجام استفاده از آنها را آموخت.

کشف پناهگاه های سنگی در ارتفاعات شرقی جزیره ، سوزان بلمریک باستان شناس نیوزلندی با همکاری سایر محققان ، آثار و بقایای پرنده را جمع آوری کرد و به موزه ملی و گالری هنر پاپوآ گینه نو برد. در بین بقایا ، 1019 قطعه پوسته تخم مرغ کاساوا وجود داشت که احتمالاً از لانه های کاساوی وحشی خارج شده بودند.

ساکنان این پناهگاه های سنگی با این تخم ها چه کردند؟ دکتر داگلاس و همکارانش کره را با استفاده از میکروسکوپ لیزری سه بعدی اسکن کردند. آنها با استفاده از مدل سازی آماری و مقایسه با تخم های شترمرغ مدرن و بررسی دقیق ساختار پوسته ، طول هر تخم مرغ سالم را تعیین کردند.

_{چنگال شکارچی و یک عدد تخم مرغ کاساوا جنوبی}

برخی از تخمک ها علائم سوختگی را در مراحل اولیه رشد نشان می دهند ، که نشان می دهد آنها رسیده هستند. اما بسیاری از قطعات ، به ویژه در حدود یازده تا نه هزار سال پیش ، از تخم هایی بودند که جنین تقریباً به طور کامل در آنها رشد کرده بود.

در حالی که ممکن است انسان جنین ها را بخورد ، دکتر داگلاس گفت که به احتمال زیاد انسان از آن تخم ها بیرون آمده و جوجه کازواری را پرورش داده است.

دکتر داگلاس در حمایت از ادعای خود از برخی از مردم بومی جزیره که گوشت و کاساوا را به عنوان اقلام تجاری و آیینی ارزش می دانند ، نام می برد. آنها هنوز جوجه های کاسواری را از تخم های آزاد شده از لانه های وحشی پرورش می دهند. جوجه ها به راحتی توسط انسان دستکاری می شوند و نسبتاً کنترل می شوند و فقط با بلوغ خطرناک می شوند.

در حالی که جمع آوری تخم مرغ و پرورش مرغ از مراحل اولیه اهلی شدن است ، به نظر نمی رسد هشت هزار سال پیش ، کاسواری ها ، مانند مرغ ها ، کاملاً توسط انسان اهلی شده بودند.

به گفته محققان ، اگر ساکنان اولیه گینه نو کاساوا را اهلی کرده بودند ، جزو اولین انسان های شناخته شده ای بودند که پرندگان را به شیوه ای مشخص و منظم رام کردند. مگان هیکس، یک باستان شناس در کالج هانتر در نیویورک گفت:

این یافته ها ممکن است زمان بندی و جغرافیای شناخته شده حیوانات اهلی را به طور اساسی تغییر دهد. در حالی که پستانداران اولین موارد شناخته شده هستند ، اکنون می دانیم که باید به تعامل انسان و پرنده توجه بیشتری داشته باشیم.

_{کاسواری جنوبی در ساحلی شلوغ در کوئینزلند استرالیا می چرخد}

پوسته تخم مرغ داستان جالب دیگری را روایت می کند. براساس الگوهای موجود در تخم ها ، محققان پیشنهاد می کنند که انسانها عمداً در آخرین روزهای جوجه ریزی تخمک پرورش داده اند. این کار آسانی نیست؛ از آنجا که یافتن لانه های کاساوا اغلب دشوار است ، توسط نرهای عصبانی محافظت می شوند و تخم های آنها حدود پنجاه روز دوره نهفتگی دارند.

به گفته دکتر داگلاس ، مردم باستانی گینه نو باید بدانند کیش و زمان لانه سازی آنها برای به دست آوردن دانه های کاساوا برای خوردن یا تخم گذاری در مراحل منظم رشد است. این دقت نشان دهنده دانش پیچیده این افراد و حتی تسلط آنها در مدیریت حرکات کساویر است. دکتر داگلاس می گوید: “افرادی که در جوامع طالب غذا زندگی می کنند ، دانش اولیه ای از محیط زیست داشتند.” “بنابراین ، آنها فقط به عنوان آخرین راه حل به آن متوسل می شوند.”

آوریل M. زنبورها، رئیس گروه مردم شناسی در کالج می گوید:

مطالعه جدید یک مثال عالی از این است که چگونه کوچکترین و ظریف ترین بقایای گذشته می تواند شواهدی از آداب و رسوم مهم فرهنگی را در خود نگه دارد. تکنیک های توصیف شده می تواند در جاهای دیگر مورد استفاده قرار گیرد تا درک ما از اهمیت پرندگان برای انسان را مدت ها قبل از اهلی شدن جوجه ها افزایش دهد.