هشدار؛ افراد مبتلا به این بیماری ها نباید کوهنوردی کنند!

به مناسبت بیستم آذر ماه “روز جهانی کوهنوردی” همه را به انجام این ورزش سالم دعوت می کنیم، به جز چند گروه که کوهنوردی برایشان سم است.

می گویند زمستان بهار کوهنوردان است. باد و برف مطبوع نشسته در دامنه ها و قله های کوهستان نیز طعم کوهنوردی را می نشیند و میل کوهنوردی را در انسان بیدار می کند. ممکن است در مسیر کوهنوردی احساس بهتری نسبت به هر جای دیگری به غیر از آنچه «استقامت» دارد داشته باشید.

به همین دلیل است که کوهنوردان استقامت و سرزندگی خاصی دارند. زیرا دائماً در مسیری حرکت می کنند که مستلزم استقامت و صعود است; از این رو کوهنوردی از آن دسته ورزش هایی است که علاوه بر حفظ سلامت جسمانی به سلامت روان نیز کمک می کند.

اما همین ورزش می تواند برای برخی افراد خطرناک باشد. چرا؟ آیا ورزش می تواند خطرناک باشد؟ بله میشه! امروز از 20 آذر ماه 1400 روز جهانی کوهنوردی است و به همین مناسبت همه شما را به ورزش کوهنوردی تشویق می کنیم به جز موارد زیر که چرا بهتر است این ورزش ممنوع شود.

با دور شدن از زمین و رفتن به ارتفاع بالاتر، فشار اتمسفر تغییر می کند. این تغییر می تواند خطر ابتلا به برخی بیماری ها یا مرگ را در افراد مبتلا به بیماری های خاص افزایش دهد.

ارتفاع بالای 8000 متر “ارتفاع مرگ” نامیده می شود. اما در کوهنوردی آماتور ارتفاع به این حد نمی رسد. اما با هر متر بالا رفتن از کوه، شاهد تغییر در میزان فشار هستیم.

اثرات منفی تغییر فشار چیست؟

اکسیژن: با افزایش ارتفاع، میزان اکسیژن کاهش می یابد. بیماری ارتفاع به دلیل کمبود اکسیژن در خون ایجاد می شود.

بالا و بیماری: بیماری ارتفاع معمولا در ارتفاعات 2500 متری شروع می شود. اما در زیر این ارتفاع نشانه های متنوعی دیده می شود.

اکسیژن و مغز: کمبود اکسیژن می تواند تا حدودی بر سلول های مغز تأثیر منفی بگذارد. این می تواند باعث ایجاد عارضه دائمی و طولانی مدت در فرد شود.

علائم کمبود را بشناسید: کمبود اکسیژن با علائمی مانند سردرد، سرگیجه، حالت تهوع یا استفراغ، مشکل در تنفس، از دست دادن اشتها، از دست دادن قدرت، قدرت طبیعی و اختلالات خواب مشخص می شود. این عوارض ممکن است بین 12 تا 24 ساعت باقی بماند.

ممنوع است: ضربان قلب نامنظم، تپش قلب، فشار خون بالا، بیماری قلبی، نقطه اوج به دلیل هیپوکسی برای افرادی که اخیرا تحت درمان قرار گرفته اند.

بیماران ریوی، افراد با هر گونه مشکل خونی، افرادی که زمان کافی برای جراحی ندارند ممنوع است.

دما روح شما را هدف قرار می دهد

نام کوه می آید، انگار باد سرد است! اما این همیشه صدق نمیکند. پیاده روی در هوای گرم می تواند اثرات منفی داشته باشد. نوسانات دما در کوه ها – هوای سرد یا گرم یا بدن – در خارج از منزل باعث آسیب می شود.

آنها سرد هستندهنگامی که در ارتفاعات و در آب و هوای سردتر راه می روید، دمای بدن شما به سرعت کاهش می یابد. این باعث سرمازدگی و هیپوترمی می شود.

سرمازدگی با علائمی مانند بی حسی اندام ها به خصوص اندام های انتهایی مانند نوک انگشتان دست و پا بیشتر قابل مشاهده است.

از عوارض سرمازدگی می توان به بی حسی، بی حسی، تنگی نفس، کمبود انرژی و ناتوانی در راه رفتن، خواب آلودگی و سرگیجه، اختلال در پیش آگهی و اختلال در بینایی اشاره کرد.

گرم می شوداز طرف دیگر، هنگامی که به دمای بالاتری می روید، باعث گرم شدن بیش از حد می شود. گرمازدگی نیز مانند سرمازدگی عوارض جانبی دارد.

خفگی، تعریق زیاد، سردرد، حالت تهوع، سرگیجه، خفگی، دوبینی، تب، تشنگی و در صورت مداوم بیهوشی از علائم گرمازدگی هستند.

ممنوع است: اگر فشار خون شما به طور طبیعی پایین است، کوهنوردی در شرایط سرد توصیه نمی شود. همچنین افرادی که دارای ضعف عمومی هستند که اخیراً به این بیماری مبتلا شده اند.

افراد مبتلا به فشار خون، فشار خون، تپش قلب، تنگی نفس و مشکلات ریوی و مشکلات قلبی بهتر است در سرما و گرمای شدید کوهنوردی نکنند.

ارتفاعی که مهربان نیست

صعود به معنای عبور از پیچ و خم، پایین و بالا رفتن است. به همین دلیل است که کوهنوردی به تقویت عضلات، استخوان ها و دریافت کالری و تناسب اندام کمک می کند.

اما بالا و پایین رفتن از کوه، فشار زیادی به بدن، به ویژه بر قلب، دستگاه تنفسی و سیستم اسکلتی و ماهیچه ها وارد می کند. بنابراین کوهنوردی برای برخی افراد ورزش خوبی نیست.

ممنوع است: اگر پوکی استخوان، شکستگی‌های جدید استخوان (مخصوصاً پاها)، کمبود کلسیم، تپش قلب، تنگی نفس، مشکلات ریوی یا قلبی و ضعف عمومی دارید، بهبودی پس از بیماری (به عنوان مثال، بهبودی بعد از عروق کرونر)، بنابراین در حال کوهنوردی هستید. . توصیه نمیشود.

در کمین دامنه ها و قله ها

علاوه بر موارد ذکر شده در بالا، در گوشه و کنار کوه خطرات مختلفی در کمین است. از آنجایی که کوه ها نیز جزئی از طبیعت هستند و قلب ما دارای پدیده های طبیعی خطرناکی است، باید آنها را بشناسیم.

بلای طبیعت: بلایای طبیعی قابل برنامه ریزی نیست. با این حال، باید هر لحظه منتظر آن باشیم، به خصوص در دل طبیعت. آتشفشان ها، زلزله، ریزش بهمن و رانش زمین باعث می شود قسمتی از کوه به طور ناگهانی خالی شود.

هوای بد: گاهی با وجود اعلام هوای خوب، هوا ناگهان تغییر می کند و همه محاسبات را به آشوب می کشاند.

از دست دادن دید به دلیل باران شدید، برف، رعد و برق، رعد و برق، مه یا طوفان، برف و سیل. پس چاره ای جز توقف نیست.

خطر چندین برابر افزایش می یابد زیرا گاهی اوقات این رویدادها ناگهانی هستند و ممکن است به پناهگاه نزدیک نباشند یا امکان برپایی چادر وجود نداشته باشد.

شکارچیان در کمین: روباه حیوان زیبایی است. اما دور! وقتی یک گرگ می تواند به سمت شما برود، دیگر حیوان زیبایی نیست! پس یکی دیگر از خطرات کوهنوردی مقابله با شکارچیان به خصوص در شب است.

ساقه های سمی: بسیاری از سبزیجات مفید هدیه کوه هستند. اما این همیشه صدق نمیکند. یعنی گیاهان سمی نیز جزو گیاهان مفید و سالم هستند. بنابراین اگر فقط برای کوهنوردی یا چیدن گیاهان دارویی به کوه می روید، باید مراقب آسیب های ناشی از تماس با پوست دست، پا یا صورت این گیاهان باشید.

سایر رویدادها: سقوط، لغزش، شکستگی و دررفتگی نقاط مختلف بدن، خستگی، کمبود ناگهانی غذا، گم شدن و انحراف از مسیر اصلی و مشخص، زمان نامناسب رسیدن به استراحتگاه یا بلایای طبیعی و وقفه در زمان رسیدن به پناهگاه. یا پایان مرحله کوهنوردی و غیره همگی عواملی هستند که باعث ایجاد خطر و تصادف در کوهستان می شوند.

به خاطر داشته باشید که اگر به تنهایی به پیاده روی می روید، حتما تجهیزات مسیریابی به همراه داشته باشید و حداقل با چند نفر در تماس باشید.

اگر با گروهی به پیاده‌روی می‌روید، حتماً مهارت‌های رهبر گروه را در تسلط بر مسیر، برنامه‌ریزی، شناخت استراحتگاه‌ها و به طور کلی شناخت مسیر بررسی کنید.