چرا برخی از مردم دنیا واکسینه نمی شوند؟

ارو- آتلانتیک در گزارشی به موضوع بی اعتمادی در میان بخش‌های جهان در مورد استفاده از واکسن‌های کرونا پرداخت و تلاش کرد به دلایل اصلی این مشکل که به نوبه خود نقش کلیدی در ظهور گونه‌های جدید ویروس کرونا دارند، رسیدگی کند. . ،

آتلانتیک می نویسد: «ظهور سویه جدیدی از ویروس کرونا باعث غوغای دیگری در سیستم های بهداشتی جهان توسط Omicron شده است و همه عبارت «ما قبلاً در این مورد هشدار داده ایم» را تکرار می کنند. از زمان کشف سویه Omicron در آفریقای جنوبی: گروه های بهداشتی، سازمان بهداشت جهانی و متخصصان بهداشت اعلام کرده اند که این پدیده تا حد زیادی نتیجه نابرابری در دسترسی به واکسن ها بین کشورهای مختلف است. در این زمینه، کشورهای ثروتمند واکسن های کرونا را احتکار می کنند و اکثر کشورهای فقیر و در حال توسعه را از دسترسی به این واکسن محروم می کنند. با این حال، در واقعیت، کشورهایی با نرخ واکسیناسیون پایین مشکلات بسیار بیشتری نسبت به عدم دسترسی کافی به واکسن دارند.

به گفته فرارو، کشوری که برای اولین بار سویه جدید Omicron در آن کشف شد، واکسن کرونا را خیلی دیر دریافت کرد. این امر تا حد زیادی به این دلیل بود که کشورهای ثروتمند دوز کافی از واکسن کرونا را به این کشور اختصاص ندادند و همچنین شرکت‌های بزرگ داروسازی جهان از ارسال و اشتراک فناوری خود با این کشور خودداری کردند.

در مقطعی، آفریقای جنوبی مجبور شد دوزهای واکسن کروناویروس «جانسون و جانسون» را به داخل کشور صادر کند و به دلیل قراردادهایی با شرکت واکسن سازی. از سوی دیگر، واکسن های ویروس کرونا باید در شرایط خنک نگهداری شوند. با این حال، با توجه به اینکه آفریقای جنوبی در تامین چنین شرایطی و به ویژه تحویل واکسن‌های کرونا در این شرایط با مشکل مواجه است، در واقع پیگیری واکسیناسیون عمومی با چالش‌های زیادی روبرو بوده است.

آفریقای جنوبی اکنون در موقعیتی قرار دارد که می تواند واکسن ها را به مدت 150 روز مطابق با برنامه ایمن سازی عادی خود در دسترس قرار دهد، اما در حال حاضر، با مشکلی مواجه است که کشورهای مشابه در سراسر جهان را تحت تاثیر قرار می دهد: بخش زیادی از مردم. بخشی نیز تمایلی به دریافت واکسن کرونا ندارند. و دوزهای مختلف آن آفریقای جنوبی اخیراً از دریافت واکسن های جانسون و جانسون و فایزر خودداری کرده است، زیرا این واکسن ها بیش از نیاز کشور است. نیکلاس کریسپ، معاون اداره بهداشت آفریقای جنوبی گفت: “ما اکنون مقدار قابل توجهی واکسن داریم، با این حال بی میلی مردم به واکسیناسیون یکی از چالش های جدی ما است.”

مثال آفریقای جنوبی به خوبی نشان می دهد که چگونه اقدامات ضد واکسن به چالشی بسیار خطرناک نه تنها در آفریقای جنوبی بلکه در جهان در بدترین زمان تبدیل شده است. نزدیک به یک چهارم روس ها، 18 درصد آمریکایی ها و حدود 10 درصد از آلمانی ها، کانادایی ها و فرانسوی ها تمایلی به تزریق واکسن ندارند (طبق نظرسنجی نوامبر در 15 کشور). بر اساس نظرسنجی انجام شده در تابستان امسال، آفریقای جنوبی نیز از سطح بالایی از بی اعتمادی و تردید در مورد دریافت واکسن کرونا رنج می برد. حدود یک سوم مردم آفریقای جنوبی واکسینه شده اند که بسیار بالاتر از میانگین آفریقا است. با این حال، 22 درصد از مردم آفریقای جنوبی تمایلی به دریافت واکسن کرونا ندارند. با این حال، در اتیوپی و جمهوری دموکراتیک کنگو، به ترتیب 4 درصد و 38 درصد از جمعیت حاضر به استفاده از واکسن کرونا نیستند. مالاوی و سودان جنوبی نیز اخیرا هزاران دوز واکسن کرونا را نابود کرده اند. این عمدتاً به این دلیل است که این کشورها قدرت تجویز این واکسن‌ها را در تاریخ انقضای آنها نداشتند.

در شرایط کنونی، موضوع تردید مردم کشورهای مختلف جهان برای واکسیناسیون علیه ویروس کرونا چالش مهمی در مبارزه با ویروس کرونا است. چالشی که باید آن را یک مشکل جهانی دانست. احتمالاً گونه‌های جدید ویروس کرونا از مناطقی از جهان که هنوز جمعیت‌های بیمه نشده وجود دارد، منتشر می‌شوند. نونی مک‌دونالد، کارشناس واکسن گفت: «اگر همه افراد بالای 18 سال در جهان واکسینه شده بودند یا حداقل یک دوز از واکسن کرونا تزریق می‌شد، احتمالاً نوع Omicron رخ نمی‌داد.»

در این راستا، برخی تحقیقات و تحقیقات نشان می دهد که بر خلاف تصور رایج، میزان تردید و تردید در مورد استفاده از واکسن کرونا در بین مردم جهان در افراد کشورهای ثروتمند بیشتر از کشورهای فقیر است و این نشان می دهد که جهان اساسا چالش برانگیز توجه و رویارویی با مشکل.

اگر بخواهیم به طور موثر با ویروس کرونا و انواع مختلف آن مقابله کنیم، باید از ریشه درک کنیم که چرا مردم در نقاط مختلف جهان تمایلی به استفاده از واکسن کرونا ندارند. تحقیقات نشان می دهد که یکی از دلایل اصلی این امر «بی اعتمادی مردم» است. در این راستا، اعتماد مردم به علم، به رهبران خود و نیز به یکدیگر، باید یک بار دیگر تقویت شود. باید توجه داشت که بحران دودلی و عدم تمایل مردم و بحران بی اعتمادی به نهادها در واقع مظهر بحران است.

در شرایط کنونی، مردم کشورهای مختلف جهان نوعی بی‌اعتمادی و مخالفت با رهبران و نظام‌های بهداشتی خود نشان می‌دهند، با تردیدهایی در مورد استفاده و حتی رد واکسن‌های کرونا. در این رابطه، بسیاری از مردم به ارتباط مستقیم بین پوپولیسم سیاسی و میزان بالای مقاومت در برابر واکسیناسیون کرونا اشاره می کنند. به عنوان مثال، طبق یک مطالعه در سال 2019 در دانشگاه کوئین مری در بریتانیا، بین درصد افرادی که به احزاب پوپولیست رای داده‌اند و درصد افرادی که واکسن را بی‌اثر می‌دانند، ارتباط معناداری وجود دارد. مهم هستند.

مطالعات تحقیقاتی نشان می دهد که پوپولیست ها در سراسر جهان بیشترین اعتقاد را به “تئوری های توطئه” در مورد موضوعاتی مانند واکسیناسیون کرونا و گرم شدن کره زمین دارند. بدبینی در مورد استفاده از واکسن‌های کرونا و پوپولیسم سیاسی توسط یک دینام رایج تقویت می‌شود: «بی اعتمادی عمیق به نخبگان و کارشناسان». در دنیای سیاست، پوپولیسم به شکل افراد متهور و جنجالی خارج از جریان اصلی ظاهر می شود (مانند دونالد ترامپ یا نخست وزیر مجارستان ویکتور اوربان). پوپولیسم در مراقبت های بهداشتی اما به شیوه ای متفاوت و در قالب بی اعتمادی فزاینده به پزشکان و همچنین شرکت های داروسازی ظاهر می شود.

پوپولیسم پزشکی نوعی بدبینی ناخودآگاه است. چندین یافته تحقیقاتی حاکی از آن است که افرادی که به واکسن کرونا بی‌اعتماد هستند، در الگوهای رأی‌گیری سیاسی خود نیز عمدتاً به احزاب افراطی و جنجالی رأی می‌دهند و اغلب در نظرسنجی‌ها نسبت به واکسن کرونا ابراز بی‌اعتمادی می‌کنند. بر اساس نظرسنجی اخیر در آلمان، نیمی از مردم به احزاب راستگرای پوپولیست این کشور رای ندادند. این الگو به طور مشابه در اتریش، فرانسه و ایتالیا مشاهده می شود.

در آفریقای جنوبی نیز، سفیدپوستان نسبت به سیاه پوستان نسبت به استفاده از واکسن‌های کرونا شک دارند. اساساً آنها نسبت به سیاه پوستان بیشتر به واکسن دسترسی دارند. دلیل اصلی این امر بر اساس مطالعات و بررسی های مختلف، بی اعتمادی سفیدپوستان آفریقای جنوبی به دولت تحت کنترل سیاه پوستان است. علاوه بر این، تحقیقات نشان می‌دهد که بسیاری از افرادی که نسبت به استفاده از واکسن‌های کرونا بی‌اعتماد هستند، عدم واکسیناسیون را نشان‌دهنده ناامیدی خود از نظام اقتصادی جهان و کشورهایشان و همچنین اعتقاد به بی‌اهمیت بودن آنها (برای خودشان) می‌دانند. رهبران سیاسی.

با این کار به نوعی می گویند وقتی وضعیت اقتصادی و رفاه ما برای کسی اهمیتی ندارد، چرا باید درخواست های متعدد دولت و ساختارهای سیاسی برای واکسیناسیون و به اصطلاح بهبودی را باور کنیم. با این حال، واقعاً چه چیزی می تواند به این بحران بی اعتمادی و تردید در بین کشورهای اقتصادی جهان پایان دهد، ایمان و باور آنها را به علم بازگرداند و همچنین آگاهی را در مورد خطرات ناشی از واکسینه نکردن افزایش دهد؟ این برای سلامت جهانی است و در عین حال ایمان آنها را به رهبران سیاسی خود تقویت می کند. این موضوعی است که مطمئناً با چالش های مختلفی همراه خواهد بود.»