«بمب‌بزن آب نباتی» که در حین حمل و نقل هوایی برلین شیرینی انداخت، در سن 101 سالگی درگذشت.

دنور – خلبان نظامی ایالات متحده گیل اس. هالورسن – که به دلیل پرتاب آب نبات هایش در جریان حمل هوایی برلین پس از پایان جنگ جهانی دوم به “بمب افکن آب نبات” معروف بود – در سن 101 سالگی درگذشت.

جیمز استوارت، مدیر بنیاد آموزش هوانوردی گیل اس. هالوورسن، پنجشنبه گفت، هالوورسن روز چهارشنبه به دنبال یک بیماری مختصر در ایالت زادگاهش یوتا، در محاصره اکثر فرزندانش درگذشت.

هالوورسن در برلین محبوب و مورد احترام بود، و آخرین بار در سال 2019 از آنجا دیدن کرد، زمانی که این شهر هفتادمین سالگرد روزی را جشن گرفت که شوروی محاصره پس از جنگ جهانی دوم خود را لغو کرد و با یک مهمانی بزرگ در فرودگاه تمپلهوف سابق در برلین غربی را قطع کرد. پایتخت آلمان

فرانزیسکا گیفی شهردار برلین در بیانیه ای گفت: «عمل عمیقا انسانی هالوورسن هرگز فراموش نشده است.

فرماندار یوتا اسپنسر کاکس همچنین هالورسن را که در سالت لیک سیتی به دنیا آمد اما قبل از گرفتن گواهینامه خلبانی در مزارع بزرگ شد، تمجید کرد.

او گفت: “من می دانم که او آنجاست و در پشت دروازه های مرواریدی در جایی آب نبات پخش می کند.”

پس از اینکه ایالات متحده پس از حمله به پرل هاربر وارد جنگ جهانی دوم شد، هالورسن به عنوان خلبان جنگنده آموزش دید و به عنوان خلبان حمل و نقل در جنوب اقیانوس اطلس در طول جنگ جهانی دوم خدمت کرد و سپس غذا و سایر تجهیزات را به عنوان بخشی از حمل و نقل هوایی به برلین غربی پرواز داد.

هالوورسن در مورد ماموریت احساسات متفاوتی داشت

بر اساس گزارش خود در وب سایت این بنیاد، هالورسن پس از از دست دادن دوستان خود در طول جنگ، احساسات متفاوتی در مورد مأموریت کمک به دشمن سابق ایالات متحده داشت.

اما نگرش او تغییر کرد و ماموریت جدید او پس از ملاقات با گروهی از کودکان در پشت حصار در فرودگاه تمپلهوف آغاز شد.

او دو تکه آدامسی را که در دست داشت، از وسط شکسته بود، به آنها تعارف کرد و با دیدن کسانی که آدامس را به دست آوردند، تکه‌های لفاف را با بچه‌های دیگر که بوی کاغذ را بوییدند، به اشتراک گذاشتند. هالوورسن به یاد می آورد که او قول داد روز بعد هنگام پرواز به اندازه کافی برای همه آنها فرود بیاورد و بال های هواپیمای خود را هنگام پرواز بر فراز فرودگاه تکان دهد.

او این کار را به طور مرتب شروع کرد، با استفاده از جیره آب نبات خود، با دستمال هایی به عنوان چتر نجات آنها را به زمین حمل کرد. به زودی دیگر خلبانان و خدمه به عملیاتی پیوستند که «عملیات کوچولوهای کوچک» نامیده می شد.

پس از انتشار یک خبر آسوشیتدپرس با عنوان “بمب‌ببر آبنبات چوبی بر فراز برلین پرواز می‌کند”، موجی از کمک‌های آب‌نبات و دستمال به دنبال داشت.

این حمل و نقل هوایی در 26 ژوئن 1948، در یک برنامه بلندپروازانه برای تغذیه و تامین برلین غربی پس از اینکه شوروی – یکی از چهار قدرت اشغالگر برلین تقسیم شده پس از جنگ جهانی دوم – در تلاش برای تحت فشار قرار دادن ایالات متحده و بریتانیا، شهر را محاصره کرد، آغاز شد. و فرانسه از منطقه تحت اشغال شوروی آلمان شرقی خارج شدند.

خلبانان متفقین 278000 پرواز به برلین انجام دادند و حدود 2.3 میلیون تن مواد غذایی، زغال سنگ، دارو و سایر لوازم را حمل کردند.

سرانجام، در 12 می 1949، شوروی متوجه شد که محاصره بیهوده است و سنگرهای خود را برداشتند. با این حال، برای احتیاط در صورت تغییر نظر شوروی، حمل و نقل هوایی برای چندین ماه دیگر ادامه یافت.

یک عمل ساده محبت آمیز

خاطرات سربازان آمریکایی در آلمان که آب نبات، آدامس یا پرتقال تازه توزیع می‌کنند، هنوز در همه جا وجود دارد – به‌ویژه برای نسل قدیمی‌تر که در طول جنگ یا درست پس از آن متولد شده‌اند.

بسیاری با علاقه به یاد می آورند که اولین آب نبات و میوه تازه خود را در دورانی می خورند که مردم شهرهای بمباران شده گرسنگی می کشیدند یا میراث خانوادگی خود را در بازار سیاه به مقدار کمی آرد، کره یا روغن می فروختند تا بتوانند از پس آن برآیند.

استوارت گفت که تلاش هالورسن برای ارتباط با مردم برلین به ارسال این پیام کمک کرد که آنها فراموش نشده اند و رها نخواهند شد.

هالوورسن که در دوران رکود بزرگ فقیرانه بزرگ شد، علیرغم تردید اولیه اش در مورد حمل و نقل هوایی، کمی از خود را در بچه های پشت حصار تشخیص داد و با آنها ارتباط برقرار کرد.

استوارت می‌گوید: «یک رفتار محبت آمیز ساده از شخص به شخص می‌تواند واقعاً دنیا را تغییر دهد.