پنج خطر انتقال پایگاه داده به فضای ابری

حرکت به سمت ابر خشم است. بر اساس IDC Survey Spotlight، انتقال پایگاه داده به ابر را تجربه کنید63 درصد از شرکت ها به طور فعال پایگاه داده های خود را به فضای ابری منتقل می کنند و 29 درصد دیگر نیز در نظر دارند ظرف سه سال آینده این کار را انجام دهند.

این مقاله برخی از خطراتی را که مشتریان ممکن است در هنگام انتقال ناخواسته پایگاه داده خود به پایگاه داده به عنوان سرویس (DBaaS) در فضای ابری، به ویژه هنگام استفاده از نرم‌افزار پایگاه داده منبع باز DBaaS مانند Apache Cassandra، MariaDB، MySQL، Leverages Postgres، یا ردیس. ، در EDB، ما این خطرات را به پنج دسته تقسیم می کنیم: پشتیبانی، خدمات، توقف فناوری، هزینه و قفل. حرکت به سمت فضای ابری بدون بررسی کافی و کاهش ریسک می تواند منجر به افزایش قابل توجه هزینه ها و تاخیر در پروژه شود و مهمتر از آن، شرکت ها مزایای تجاری مورد انتظار را از مهاجرت ابری دریافت نمی کنند.

از آنجایی که EDB بر پایگاه‌های داده Postgres تمرکز می‌کند، من مشخصاتی را از تجربیاتم در مورد خدمات Postgres می‌گیرم، اما نتیجه‌گیری‌ها برای سایر سرویس‌های پایگاه داده منبع باز به همان اندازه معتبر هستند.

حمایت از ریسکمشتریانی که نرم‌افزاری را برای برنامه‌های تولیدی اجرا می‌کنند، چه در فضای ابری و چه در محل، به پشتیبانی نیاز دارند. پشتیبانی از نرم افزار در سطح سازمانی باید شامل دو جنبه باشد: مشاوره تخصصی در مورد نحوه استفاده صحیح از محصول در شرایط خاص چالش برانگیز، و رسیدگی سریع به اشکالات و عیوب مؤثر بر تولید یا تولید.

برای نرم افزارهای تجاری، حداقل سطح پشتیبانی با مجوز همراه است. پایگاه داده های منبع باز با مجوز ارائه نمی شوند. این دری را برای ارائه‌دهنده پایگاه داده ابری باز می‌کند تا بدون سرمایه‌گذاری کافی برای رفع اشکالات و ارائه پشتیبانی، یک سرویس پایگاه داده را در جامعه منبع باز بسازد و اجرا کند.

مشتریان می توانند با بررسی یادداشت های انتشار نرم افزار منبع باز و شناسایی اعضای تیمی که فعالانه در پروژه شرکت می کنند، توانایی ارائه دهنده پایگاه داده ابری را برای پشتیبانی از مهاجرت ابری خود ارزیابی کنند. به عنوان مثال، برای Postgres، یادداشت‌های انتشار به‌طور رایگان در دسترس هستند و همه کسانی که ویژگی‌های جدید یا رفع اشکال را ارائه کرده‌اند نام می‌برند. سایر جوامع منبع باز از شیوه های مشابه پیروی می کنند.

ارائه دهندگان پایگاه داده ابری منبع باز که به طور فعال در فرآیند توسعه و رفع اشکال درگیر نیستند، نمی توانند هر دو جنبه پشتیبانی – مشاوره و پاسخ سریع به مشکلات – را ارائه دهند که خطر قابل توجهی برای مهاجرت ابری به همراه دارد.

ریسک خدمات پایگاه های داده محصولات نرم افزاری پیچیده ای هستند. بسیاری از کاربران برای پیکربندی صحیح پایگاه داده برای دستیابی به عملکرد بهینه و در دسترس بودن بالا به مشاوره تخصصی و کمک عملی نیاز دارند، به ویژه هنگامی که از استقرارهای آشنا در محل به فضای ابری حرکت می کنند. ارائه دهندگان پایگاه داده ابری که خدمات حرفه ای مشاوره ای و تخصصی را برای تسهیل این حرکت ارائه نمی دهند، خطراتی را در این فرآیند معرفی می کنند. چنین ارائه دهندگانی از مشتری می خواهند که مسئولیت های یک پیمانکار عمومی را بر عهده بگیرد و بین ارائه دهنده DBAAS و ارائه دهندگان خدمات حرفه ای بالقوه هماهنگی کند. به جای واحدی که آنها می توانند برای کمک به استقرار یکپارچه با عملکرد و سطوح در دسترس بودن مورد نیاز مشورت کنند، آنها در وسط گیر کرده اند تا بین فروشندگان هماهنگ شوند و مشکلات را کاهش دهند.

مشتریان می توانند این خطر را با اطمینان از اینکه به وضوح درک می کنند که چه کسی مسئول موفقیت کلی استقرار آنهاست و اینکه نهاد در واقع در موقعیتی است که می تواند کل پروژه را با موفقیت اجرا کند، کاهش دهند.

ریسک رکود فناوری مدل مسئولیت مشترک جزء کلیدی DBaaS است. در حالی که کاربر تعریف طرح‌واره و تنظیم پرس و جو را انجام می‌دهد، ارائه‌دهنده پایگاه داده ابری به‌روزرسانی‌های نسخه جزئی و ارتقاء نسخه اصلی را اجرا می‌کند. همه ارائه دهندگان متعهد به ارتقاء به موقع نیستند – و برخی ممکن است به طور قابل توجهی تاخیر داشته باشند. در زمان نگارش این مقاله، یکی از ارائه دهندگان اصلی Postgres DBaaS تقریباً سه سال از جامعه منبع باز در استقرار نسخه های Postgres عقب است. در حالی که ارائه‌دهندگان DBaaS می‌توانند به‌طور انتخابی اصلاحات امنیتی را پشتیبان‌گیری کنند، برنامه‌های با تأخیر نسخه‌های جدید می‌توانند مشتریان را در موقعیتی قرار دهند که گاهی برای سال‌ها قابلیت‌های جدید پایگاه داده را از دست بدهند. مشتریان برای ارزیابی این مواجهه باید سوابق تاریخی ارائه دهنده را در اجرای ارتقاها بررسی کنند.

زمانی که یک ارائه‌دهنده پایگاه داده ابری اختصاصی سعی می‌کند فورک یا نسخه‌ای از نرم‌افزار منبع باز معروف خود را ایجاد کند، خطر مشابهی معرفی می‌شود. گاهی اوقات این کار برای بهینه سازی نرم افزار برای محیط ابری یا رفع محدودیت های مجوز انجام می شود. نسخه های فورکی می توانند به طور قابل توجهی از والد شناخته شده تر منحرف شوند یا از نسخه منبع باز عقب بمانند. نمونه های شناخته شده ای از این فورک ها یا نسخه های اختصاصی عبارتند از Aurora Postgres (مشتق شده Postgres)، Amazon DocumentDB (با سازگاری MongoDB) و Amazon OpenSearch Service (در اصل از Elasticsearch مشتق شده است).

کاربران باید هنگام استفاده از نسخه های ابری خاص یا فورک های نرم افزار منبع باز مراقب باشند. قابلیت‌ها ممکن است در طول زمان متفاوت باشند و ارائه‌دهنده پایگاه داده ابری ممکن است از قابلیت‌های جدید نسخه منبع باز استفاده نکند.

ریسک هزینه، خدمات پیشرو پایگاه داده ابری افزایش قیمت مستقیم معنی داری را تجربه نکرده اند. با این حال، درک فزاینده ای وجود دارد که ماهیت خدمات ابری می تواند خطرات هزینه قابل توجهی را به همراه داشته باشد، به ویژه در مورد سلف سرویس و کشش سریع با یک مدل هزینه شفاف. در محیط های داخلی، مدیران پایگاه داده (DBA) و توسعه دهندگان باید کد را برای دستیابی به عملکرد با سخت افزار موجود بهینه کنند. در ابر، ممکن است مصلحت‌تر باشد که از ارائه‌دهنده ابر بخواهیم عملیات ورودی/خروجی ارائه شده در ثانیه (IOPS)، محاسبه یا حافظه را برای بهینه‌سازی عملکرد افزایش دهد. از آنجایی که هر نمونه تشدید هزینه ها را افزایش می دهد، چنین اصلاح کوتاه مدت احتمالاً اثرات هزینه منفی بلندمدتی خواهد داشت.

کاربران ریسک هزینه را از دو طریق کاهش می دهند: (1) نظارت دقیق بر رشد IOPS، CPU و حافظه برای اطمینان از متعادل بودن آنها در برابر هزینه بهینه سازی برنامه. (2) مدل های هزینه ارائه دهندگان DBaaS را برای شناسایی و اجتناب از فروشندگان با مدل های هزینه پیچیده و غیرقابل پیش بینی بررسی کنید.

خطر قفل شدن سرویس‌های پایگاه داده ابری می‌توانند یک افکت «هتل کالیفرنیا» ایجاد کنند، که در آن داده‌ها به چند روش به راحتی نمی‌توانند دوباره از ابر خارج شوند. در حالی که اغلب به هزینه های استخراج داده اشاره می شود، ادغام با گرانش داده های عمومی و سایر ابزارهای اختصاصی ابری برای مدیریت و تجزیه و تحلیل داده ها چشمگیرتر است. گرانش داده مفهوم پیچیده ای است که در سطح بالا به این معنی است که هنگامی که مجموعه داده های کسب و کار در یک پلت فرم ابری در دسترس است، احتمالاً برنامه های کاربردی بیشتری با استفاده از داده های آن پلت فرم مستقر می شوند که به نوبه خود داده تولید می کند. احتمال کاهش می یابد. بدون تأثیر تجاری قابل توجه می تواند به مکان دیگری منتقل شود.

ابزارهای مخصوص ابر نیز یک محرک ارزشمند برای قفل کردن هستند. همه پلتفرم های ابری ابزارهای مدیریت و تجزیه و تحلیل داده های راحت و اختصاصی را ارائه می دهند. در حالی که آنها به دستیابی سریع به ارزش تجاری کمک می کنند، اما قفل نیز ایجاد می کنند.

کاربران می‌توانند با اجتناب دقیق از استفاده از ابزارهای ابری اختصاصی و اطمینان از اینکه تنها از راه‌حل‌های DBaaS استفاده می‌کنند که از تکرار کارآمد داده‌ها در دیگر ابرها پشتیبانی می‌کنند، اثرات قفل شدن ابر را کاهش دهند.

برنامه ریزی برای ریسک انتقال پایگاه های داده به فضای ابری بدون شک برای بسیاری از سازمان ها هدف است، اما انجام این کار بدون ریسک نیست. کسب‌وکارها باید آسیب‌پذیری‌های بالقوه ارائه‌دهندگان پایگاه داده ابری را در زمینه‌های پشتیبانی، خدمات، توقف فناوری، هزینه و قفل شدن به طور کامل بررسی و درک کنند. در حالی که این خطرات دلیلی برای دوری از ابر نیستند، مهم است که از قبل به آنها رسیدگی شود و آنها را به عنوان بخشی از یک استراتژی مهاجرت ابری که به دقت در نظر گرفته شده است، درک کرده و کاهش دهیم.

این ماده توسط EDB تولید شده است. این توسط تحریریه MIT Technology Review نوشته نشده است.