[ad_1]
ارگر ند سال اد ار ند واند واحد مسکونی را در ران ریداری ردار ران روز نتایج رسمی در ایتخت را اعلام کرد و ارگر رای رید مسکن در ران اید وق !
یک فوتبالیست جوان را که در حال حاضر بازی ملی را در کارنامه خود تجربه کرده اید، در فصل نقل و انتقالات امسال پیشنهاد ۲۰ میلیونی را تصور کنید و مطمئن باشید که یک پیشنهاد مالی بهتر، از پای میز با یک تیم به تیم دیگری رفته است. است.
همین وضعیت و احوال آشفته و دستمزدهای بدون حساب و کتاب از جیب بیت‌المال به وضع قانون قرارداد فوتبالیست‌ها و مربیان است (قانونی که شاید به تنهایی نمی‌تواند کنترلی بر وضعیت آشفته تیم‌های ایرانی داشته باشد) و از این فصل هیچ بازیکن و مربی‌ای نمی‌تواند داشته باشد. راردادی از میلیارد ومان را ند.
شاید در نگاه نخست و در اقتصاد آزاد قوانین قوانینی از این دست معنا و مفهومی نباشد اما در اقتصاد کشور و فوتبال مکت که اکثر تیم‌ها از منابع تولید ارتزاق می‌کنند، بذل و بخشش بی‌حساب و کتاب برای استخدام بازیکنان با قیمت‌های بالای ۲۰ میلیون تومان هستند. وجیهی ندارد و ا روان وان و ا ارگری در امین ل و معیشت ود ماند است، ازی می ند!
در نتیجه همین تبعیض افسار گسیخته است که یک کارگر در طول سال کمتر از صد میلیون تومان درآمد دارد اما یک فوتبالیست که از منابع دولتی و در بدترین حالت خصولتی استفاده می‌کند، به هشت میلیارد تومان قانع نمی‌شود.
وتبالیستا در ایران زندگی نمی کنند؟
«هیچ می‌دانید معیشت ما در گرو همین چند سال فوتبالی است که می‌کنیم (اگر بازی می‌کنیم بدون محرومیت و محرومیت باشد) و اگر نمی‌توانیم نیازهای اولیه زندگی‌مان را تامین کنیم، کلاهمان پس معرکه است؟»
این مله وسط ارگر ارمند نوشته نشده است. ملیارد ومانی رای وتبالیستا نوشته است؛ بی‌توجه به اینکه هشت میلیارد تومان در طول یک سال منهای تمام هدایا و پاداش‌هایی که سلبریتی‌ها از طریق حضور در تیم‌های مطرح استقلال و پرسپولیس دریافت می‌کنند، می‌توانند از اعضای مالی اکثر افراد جامعه در طول زندگی‌شان استفاده کنند و حتی معلوم شود در شرایط عادی سال نیست. ملغی را دست اوند
ال امید الاه ور از وقیش میلیاردی ود رای وانی ا وتبالیستها م وجهی وضعیت معیشتی مردم و وانان دارند و امی در کارایی و رکات ام المنفعه رداشتند؟
امید عالیشاه و همتایان او درست می‌گویند که در بازار آزاد که بر پایه درآمد و هزینه اداره می‌شود، هر بازیکنی که با خود آورده می‌شود، می‌توان قراردادی را با هر مبلغی که با تیم مورد نظر خود به توافق می‌رسند، اما در ایران که همیشه درآمد دارند، می‌شوند. هرچه هزینه‌ها باشد و سازو کار حرفه‌ای وجود ندارد، نمی‌توانم از طریق اموال دولتی انتظار داشته باشم که برای استفاده عموم مردم سرمایه‌گذاری شود، به یک بازیکن پرداخت شود.
ریز و اش ا ول ورس
ریخت‌وپاش چند تیم‌های تهرانی از جمله استقلال و که بوی پول بورس به مشامشان پرسپولیس رسیده است، در حالی که باید ۱۰ درصد از سهام تیم را بپردازد، دو تیم را می‌سازد و پرداخت می‌کند. لوی ن رفته، ردا روزی از این ول م ریالی اقی نمیماند و از م این مها اید امسه نبگیم د نبگیم.
در شرایطی که می‌توان از طریقی که می‌توان نتیجه مالی از پرداختی اموال دولت به مردم داشت، برای درآمدزایی دو تیم از طریق ساخت ورزشگاه مناسب و بلیت فروشی و تبلیغات در هر بازی درآمدزایی پایدار انجام داد اما گویا مدیران و مدیران وقت این دو تیم بسیار توجه دارند. رادی این مها ندارند. در کنار آن‌ها باید به ولخرجی تیم‌های صنعتی مانند سپاهان، گل‌گهر، فولاد وسایر تیم‌های دیگر لیگ برتر که نفتی یا صنعتی اشاره می‌کنند، می‌شوند که آن‌ها هم توسط کارخانه‌های ادارات می‌شوند که کاملاً دولتی هستند یا بیشتر دولت‌ها نیز در اختیار دارند.
قانون امروز برای محدود کردن قراردادهای افسار گسیخته جوابگوی نیاز به فوتبال ایران نیست چرا که در گذشته هم شاهد بودیم چگونه زیر میزی و دریافت‌های خارج از قرارداد رواج پیدا کرده بود اما مسئله روشن است که هیچ راضی پولی نیست که نمی‌تواند آموزش و برنامه‌ریزی اقتصادی را بیابد. و ورزش مگانی مردم ود، اره راردهای الای میلیارد ومانی ساب ازیکنان رود.
متعصبرین عزیزان وتبال ایران م نشان دادند به همین دلیل هر بازیکنی که امروز در ایران بازی می‌کند، مطمئناً باید با آن‌ها رفتار مناسبی نداشته باشد، «آدم خانواده خود را ترک نمی‌کند» توجیه کرد. مطمئنا اگر سی در ایران و در مهای لیگ رتری مانده، رارداد ارجی ر نیست.
اگر این پول را تیم‌های خصوصی و یا خارجی که از سازوکار مالی جوانمردانه می‌شود، پرداخت می‌شود، گلایه‌ها هم نداشتند و حتی همه می‌توانند نوش جان‌شان کنند اما در شرایطی که همه در ایران و در یک شرایط مشابه زندگی می‌کنند. ور ممکن است وتبالیست از ول دولت
[ad_2]
