[ad_1]
غذاهای گیاهی منابع خوبی از مواد مغذی سالم هستند. این غذاها حاوی انواع فیبرهای غذایی، ویتامین ها، مواد معدنی و طیف وسیعی از “مواد مغذی گیاهی” هستند که به رشد گیاهان کمک می کند یا از خود در برابر عوامل بیماری زا و آفات محافظت می کنند.
به گزارش ایندیپندنت، مقاله ای با بررسی چندین مطالعه و 12 مطالعه با بیش از 500000 نفر تحت نظارت به مدت 25 سال در ماه مه 2021 منتشر شد و نشان داد کسانی که کمترین میزان مصرف را در مقایسه با کسانی که کمترین میزان مصرف را دارند، بیشتر غذاهای گیاهی مصرف کنند. آنها در طول دوره پیگیری که در مطالعات مختلف بین 5 تا 25 سال متغیر بود، کمتر احتمال داشت به هر علتی بمیرند.
گوجه فرنگی یکی از سالم ترین و مغذی ترین گیاهانی است که باید در لیست خواربار هفتگی شما باشد و تحقیقات نشان می دهد که برای شما مفید است.
گوجه فرنگی میوه ای از خانواده توت ها است نه سبزی. آنها سرشار از ویتامین C و لیکوپن، یک کاروتنوئید هستند. کاروتنوئیدها رنگدانه هایی هستند که توسط گیاهان تولید می شوند و به سبزیجات رنگ روشن می دهند.
شش کارآزمایی مورد بررسی قرار گرفت که در آنها از افراد خواسته شد که معادل یک تا یک و نیم محصول گوجه فرنگی بزرگ یا یک و نیم فنجان آب گوجه فرنگی را برای حدود شش هفته مصرف کنند.
محققان دریافتند افرادی که این کار را انجام دادند نسبت به افرادی که گوجه فرنگی مصرف کردند سطوح تری گلیسیرید خون (نوعی چربی در خون که خطر بیماری قلبی را افزایش می دهد) و همچنین کلسترول تام و “کلسترول بد” کمتری داشتند. .. سطح «کلسترول خوب» هم داشتند.
بررسی دیگری از 11 مطالعه به بررسی اثرات گوجه فرنگی و لیکوپن بر فشار خون پرداخت.
محققان دریافتند که مصرف هر یک از محصولات گوجه فرنگی منجر به کاهش شدید فشار خون سیستولیک (نخستین عددی که فشاری را که قلب در آن خون پمپاژ می کند را اندازه می گیرد) می شود. اما بر فشار دیاستولیک (عدد دوم که فشار قلب در حالت استراحت است) تأثیری نداشت.
در گروه پرفشاری خون پس از مصرف فرآورده های گوجه فرنگی در مقایسه با دارونما کاهش فشار خون سیستولیک و دیاستولیک مشاهده شد.
بررسی مطالعات روی 260000 مرد نشان داد کسانی که بیشترین گوجه فرنگی رسیده، سس گوجه فرنگی و غذاهای غنی از گوجه فرنگی (معادل حدود یک فنجان در هفته) را مصرف می کردند، احتمال بیشتری داشت که کمترین میزان گوجه فرنگی را مصرف کنند.احتمال آن 15 تا 20 بود. درصد کمتر آنها در معرض خطر ابتلا به سرطان پروستات بودند.
[ad_2]
