[ad_1]
«هدفگیری دیجیتال تأثیر جدی بر رفاه قربانیان دارد، توانایی آنها را برای مشارکت در فعالیتهای دفاعی فراملی تضعیف میکند، حقوق اساسی مانند حق حریم خصوصی، آزادی بیان و اجتماعات مسالمتآمیز را نقض میکند و خطرات پیش روی قربانیان را افزایش میدهد. اعضای خانواده و دوستانی که در کشور مبدا باقی می مانند.»
کشورهایی که Citizen Lab به عنوان برخی از مرتکبان رایج سرکوب فراملی دیجیتال معرفی کرده است، شامل یمن و همچنین افغانستان، چین، ایران، رواندا و سوریه است. هکهای نرمافزاری صفر کلیک، که به مهاجم اجازه میدهد تا به تلفن یا رایانه نفوذ کند، حتی اگر کاربر آن پیوند یا پیوست مخرب را باز نکند.نورا الجیزاوی، یک افسر پژوهشی در آزمایشگاه شهروند و نویسنده همکار این گزارش، می گوید که به ویژه نگران کننده هستند. این به این دلیل است که “آنها می توانند از اقدامات بهداشت دیجیتال فرار کنند.”
در سال 2021، هکرها از چنین کدهایی برای نفوذ و نصب نرم افزارهای جاسوسی بر روی تلفن همراه لوجین الحثلول، فعال حقوق زنان سعودی، که در آن زمان در بریتیش کلمبیا زندگی می کرد، استفاده کردند. در آن صورت، عاملان به اشتباه یک فایل تصویری را در گوشی او گذاشتند که به محققان اجازه می داد منبع کد را شناسایی کنند. طرح دیجیتال منجر به NSO Group، یک شرکت فناوری اسرائیلی شد که به دلیل فروش نرم افزارهای جاسوسی به دولت-ملت های مستبد خبرساز شده است.
برخی از اشکال سرکوب دیجیتال به معنای شرمساری و بدبختی است. یکی از مصاحبه شوندگان ناشناس در گزارش Citizen Lab، که از چین به کانادا نقل مکان کرد، متوجه شد که عکس های برهنه ساختگی او در بین شرکت کنندگان کنفرانسی که او قصد داشت از آن بازدید کند، دست به دست می شود. اطلاعات شخصی او همچنین در تبلیغات آنلاین برای درخواست خدمات جنسی منتشر شد.
این گزارش خاطرنشان می کند که قربانیان این نوع آزار و اذیت، ناراحتی، اضطراب و ترس برای امنیت خانواده خود را تجربه کردند. سینا آنستیس، یکی از نویسندگان، مشاور حقوقی ارشد در آزمایشگاه شهروند، میگوید: «همچنین در میان کسانی که به فعالیتهای خود ادامه دادند، کمی احساس استعفا وجود دارد، مانند درک این که این نوع هدفگیری ادامه خواهد یافت.
بسیاری از فعالان در مورد پیام هایی که دریافت می کنند دچار پارانویا شده اند. کاوه شهروز، یک وکیل عراقی ساکن کانادا که به نمایندگی از مخالفان لابی می کند، هر ایمیل را بررسی می کند. شهروز میگوید که یک بار پیامی از یک سازماندهنده فرضی کنفرانس حقوق بشر در آلمان دریافت کرده است که از او برای سخنرانی دعوت کرده و از او خواسته است که اطلاعات شخصی را از طریق پیوند ارائه شده تکمیل کند. او بیشتر در مورد کنفرانس تحقیق کرد و متوجه شد که دعوت نشده است، اگرچه ایمیل شخصی سازی شده بود.
شهروز میگوید: «این یک انتهای طیف است، جایی که ممکن است با کلیک روی یک پیوند فریب بخورید. اما طرف دیگر دریافت پیامهای تهدیدآمیز درباره فعالیتهای فعال من است – چیزهایی مانند «ما میدانیم که شما چه میکنید و بعداً با شما برخورد خواهیم کرد».
منابع قانونی کمی وجود دارد. Anstis میگوید چندین قربانی حملات جاسوسافزاری در بریتانیا ادعاهای مدنی علیه اپراتورهای دولتی و NSO Group مطرح کردهاند (یا دارند مطرح میکنند). او می افزاید که می توان انتظار داشت که چنین مواردی به چالش کشیده شود، زیرا آنها عموماً بر ادعاهای علیه شرکت های خارج از حوزه کشور میزبان متمرکز هستند.
[ad_2]