[ad_1]
روزنامه راسان – الهه وانا: من از ربه میترسم. در وچه و ابان، مم مدام وی اغچها و نزدیک سطل الها را میاود. اگر نقطه کوری سر راهم باشد یا تاریکی اجازه ندهد امنیت کنج و گوشه ها را بسنجم، میروم وسط خیابان، چون زیر خودرو رفتن، کمتر من را میترساند یا مسیر دورتری را انتخاب می کنم، چون دیر می رسد را با گربه میدهم.
اگر دوستی مراهم اشد، میند نه دلیل رسم از ربه، ون مه اطرافیانم از آن اخبرند. او ا میوید: «چطور ربه رو از این اصله دیدی؟»؛ «ان اصله» نی اصله اد، لی اد. ن در ودم م اهی منم. درنتیجه این رس، رفتارهای ری م ازمن سر میند. مثلا ریف مینم، مچنین وضیح میدهم دیگران واکنش نشان من نشان می دهند.
میدانم این رفتارا افراطی و رعادی است، اما …
اگر اد ند ر لاستیک مشکی، من نیم متر میرم وا، ون ر سیاهیِ در ال آن وردنی ما ربه الا مگ ! در محلهای سربسته احتمال وربه ر است، ا دیدن ر نبش سلامتی از وشه م، میخورم. ار از آن دید ای انمی در اتوبوس رسیدم و
میدانم که این رفتارها افراطی و غیرعادی است و اگر دیگران از دیدن من ترسیده در موقعیتی که دلیلی برای ترسیدن وجود ندارد، تعجب کنند یا خنده شان کنند، طبیعی است، اما واکنش های دیگران هم گاهی به ترس من، افراطی است. ار، انمی در ابان اصدای لند : «چه لوس! ر رس داره مگه؟» دس مینید ر رس و الت، اصلا وشایند نیست. ار دیگر وی اده رو، اسنپسور ربهام روع رد لارم دادن.
دشمن، ندمتر لوتر ود و داشت و دید سمتم میمد. نقشه این ود؛ میستی ا ابری دا ود. راست میروی سمت ا او مراه میوی ا ربه را در سمت راست، ر نی. ن وشوهری از آن اهر دند. مرد، نگاهی من رده و دم وسط ادهرو و نگاهی ربه و در مام مسیر او وقتی من از این موقعیت های ناراحت نه اد ربه ردهام. ا میویند و میدانی رس ات منطق است، ور مچنان میترسی؟ ا رایشان سوال است اگر این واکنش را می دهد را سعی نمی کنم ا ربها رفیقوم؟
درباره اشرف نیم
در لد دوم لاصه «روانپزشکی اپلان و سادوک»، مده: متوجه افراطی و رمنطقی ودن رس ود ست. از موقعیت های وبیک از دست دادن، در ر اینصور متحمل نگرانی دید و ناراحتی میود.»
بعد هم توضیح می دهد که فوبیا انواع مختلف دارد: نوع حیوان، نوع محیط طبیعی (مثلا بلندیها، توفان و آب)، نوع خون، تزریق، صدمه و نوع موقعیتی (مثل هواپیما، آسانسور و فضای بسته) حالا می توانم برگردم به ابتدای مطلب و ملهام را این وری نم: «من وبیای ربه دارم».
ارها سانی لاش ردهاند من ابت نند ربه اری من ندارد. «ببین ملوسه»، «بیا دست ن، عشق میشی»، من و مه سانی رنوعی از وبیا را دارند و لد دوم لاصه روانپزشکی میدانیم منین راهکارها و وصیهای رتخصی، رچند دلسوزانه، مکی ما نمینند.
وبیا، مسئلهای است درمان ن مداخله روانشناختی نیا دارد و ر رفتاری ارج از این ارچوب مید. درمانهای وب رای مک افراد مبتلا یا وجود دارد ازجمله درمانگر، موزش دیده است و در ر مرحله دقیقا میداند ار میند. وبیا ابل درمان است، رطو که ود رد واهد. دای ازپس ن رامیند و دهای از مله من، از ردن درمان م میرسند و سرزنش و مسخره ایردن.
رسِ ارتباط ا ر
ندوقت در ویتر در اره مین موضوع درگرفته ود. میزان ناآگاهی رکتنندگان در ن از دسترسی و اعث نوشتن این مطلب د. مربی ورزشی وییت رده ود دای از دنبال نندگان اینستاگرامیا ده ادی در امنتا نوشته ودند: «گربه و ویدئو م میرسوندشون؟» و د م وخی و مسخر و واکنشی رایج دیگر. وبیا ربطی «خطر» ندارد.
سی وبیا دارد، ممکن است از دیدن س و لم امل رس و از ورش احساس ناخوشایندی دا ند. اصلاً از مراحل درمان سايتزدايي دريجي، رد و امل رس از ريق س و لم ن است. الا وبیا را ر میناسید؟ امیدوارم! ا مه این رفان من معتقدم وضعیت ما در مورد مسائل روان ناختی، در حال ود است.
رچه ناآگاهی و واکنش سیبای ناشی از ن، مچنان ررن است، اما رف دن درباره روان، مدتی است. اتفاق امیدوارکننده است و من مایمید وستن این راکت، این مطلب را نوشتم. اید مین رف دنا ارگر د و در نده نزدیک دیگر ننوم: «مگه ربه رس داره؟!». ما م ربه وبیا داشته اید
[ad_2]
