حذف سه فرض مشترک استراتژی ابری

ابر همه جا حاضر است: به گفته گارتنر، پیش‌بینی می‌شود که هزینه‌های خدمات ابری عمومی در سال 2021 به 396 میلیارد دلار برسد و در سال 2022 با 21.7 درصد افزایش به 482 میلیارد دلار برسد. و تا سال 2026، گارتنر پیش‌بینی می‌کند که هزینه‌های ابری عمومی بیش از 45 درصد از کل هزینه‌های فناوری اطلاعات سازمانی را تشکیل می‌دهد که از 17 درصد در سال 2021 کاهش یافته است.

اما شرکت‌ها چقدر مزایای بالقوه و محدودیت‌های بالقوه ابر را درک می‌کنند – در حالی که برای مهاجرت تلاش می‌کنند؟ در یک چشم‌انداز پیچیده و در حال تحول، پیشنهادات فعلی توسط بازیگران اصلی ابر ممکن است امکان ترکیب قابل توجهی از انعطاف‌پذیری و کنترلی را که سازمان‌های امروزی انتظار دارند را ندهند. به علاوه، با حرکت شرکت‌ها به سمت تحول دیجیتال، تعداد برنامه‌های کاربردی سازمانی که استفاده می‌کنند در هر بخش در حال افزایش است.

این بدان معناست که شرکت‌ها ممکن است نیاز به بازنگری و ارزیابی مجدد مفروضات رایج استراتژی ابری و همچنین تجدید نظر در برخی از تصمیمات سرمایه‌گذاری خود داشته باشند. برای مثال، شرکت‌ها به‌طور فزاینده‌ای نمی‌خواهند در استفاده از نرم‌افزار یک شرکت قفل شوند و احتمالاً بیشتر و بیشتر از نرم‌افزار منبع باز استفاده می‌کنند. تعداد فزاینده‌ای از خدمات نرم‌افزار ابری با تخصص منبع باز، جایگزینی رقابتی برای مجموعه‌ای اختصاصی از شرکت‌های زیرساخت ابری عمومی ارائه می‌کنند.

در نتیجه، اندازه سرویس های ابری – و مسائلی که سازمان ها باید در نظر بگیرند – در حال تغییر است. در اینجا، به مفروضات رایج در مورد استراتژی ابری و آنچه که سازمان‌ها باید در نظر بگیرند تا به طور کامل از مزایای ابر بهره ببرند، می‌پردازیم.

فرض: مهاجرت به ابر باعث کاهش هزینه ها و افزایش امنیت می شود

دو بزرگ‌ترین استدلال برای مهاجرت به فضای ابری، فرصت کاهش هزینه‌های کلی فناوری اطلاعات و استفاده از کنترل‌های امنیتی بهتر است. با این حال، در حالی که پتانسیل برای صرفه جویی در هزینه وجود دارد، در بسیاری از موارد، سازمان ها برای تسهیلات هزینه اضافی می پردازند و هزینه ها ممکن است انباشته شود. به عنوان مثال، سرویس‌های ابری خارج از جعبه معمولاً گران‌تر از زیرساخت‌های خود میزبانی شده در محل هستند، اگر مانند زیرساخت‌های قدیمی فناوری اطلاعات مدیریت شوند. در فضای ابری، شرکت‌ها به‌طور فزاینده‌ای برای انعطاف‌پذیری تأمین، تأمین و مقیاس پرداخت می‌کنند و فرصت استفاده از این انعطاف‌پذیری را برای کاهش هزینه‌ها دارند.

این منجر به جابجایی فضای ابری شده است: در سال 2019، IDC پیش‌بینی کرد که تا 50 درصد از بارهای کاری ابر عمومی به زیرساخت‌های داخلی یا ابرهای خصوصی منتقل می‌شوند تا از بهترین گزینه برای بارهای کاری خاص استفاده کنند.

تا آنجا که به امنیت مربوط می شود، ابر می تواند کنترل های پیچیده تری داشته باشد که پیاده سازی آن آسان تر از یک زیرساخت داخلی است. با این حال، ماهیت غیرمتمرکز ابر عمومی می‌تواند موقعیت امنیتی پیچیده‌تری را ایجاد کند – وضعیتی که سازمان ممکن است کنترل کافی بر روی آن نداشته باشد. یک نظرسنجی اخیر IDC نشان داد که تقریباً هر شرکتی نوعی نقض داده های ابری را تجربه کرده است. این بدان معنی است که شرکت ها باید اهداف محیط امنیت فناوری اطلاعات خود را در هر منطقه از پشته ابری در نظر بگیرند و ارزیابی کنند.

فرض: چسبیدن به یک ارائه دهنده ابر برای تجارت بهترین است

اگرچه این ممکن است راحت باشد، بسیاری از سازمان‌های سطح سازمانی متوجه می‌شوند که مدل جعبه استاندارد یک ارائه‌دهنده ابر بزرگ نیازهای انعطاف‌پذیری آن را برآورده نمی‌کند. سازمان‌های پیشرفته فناوری اطلاعات می‌توانند فرصت‌هایی را برای بهینه‌سازی هزینه و زمان عرضه به بازار با جابجایی انعطاف‌پذیر بار کاری بین ارائه‌دهندگان ابر و بین ابر و داخلی پیدا کنند.

همچنین درک این نکته مهم است که یک “ارائه دهنده ابر” به سه فروشنده بزرگ زیرساخت ابری محدود نمی شود – ISV های بیشتری در طول زمان به خودی خود به ارائه دهندگان ابر تبدیل می شوند. به عنوان مثال، یک کاربر پایگاه داده پیشرفته می تواند روی عملکرد بالا، رفتار پیچیده و پیکربندی پیشرفته که در پیشنهادات مدیریت شده ارائه دهنده ابر موجود نیست حساب کند. علاوه بر این، اگر آن کاربر پایگاه داده پیشرفته از یک پایگاه داده منبع باز مانند PostgreSQL استفاده کند، احتمالاً می‌خواهد که آن ناحیه از پشته خود توسط ارائه‌دهنده‌ای که یک شرکت پایگاه داده در هسته است، سرویس شود، نه یک شرکت زیرساخت که صدها برنامه کاربردی و دیگر را مدیریت می‌کند. خدمات. امروزه، به دلیل تمایل به جداسازی خدمات ابری، سازمان ها می توانند کنترل بیشتری بر استقرار پایگاه داده خود در فضای ابری به دست آورند.

در نهایت، در حالی که معماری‌های ترکیبی می‌توانند هزینه‌ها را کاهش داده و انعطاف‌پذیری را افزایش دهند، ماهیت داده محوری شرکت‌ها امروزه چالش‌های بیشتری را به همراه دارد. انتقال داده ها و پایگاه های داده دشوار و زمان بر است و باز کردن و عقب نشینی از سرویس های داده ابری اختصاصی می تواند چالش برانگیز باشد. فروشندگان مستقل ابری می‌توانند با جداسازی خدمات ارائه‌دهنده ابری، که آزادی و انعطاف‌پذیری را از طریق یک رویکرد ناشناس ابری فراهم می‌کند، صرفه‌جویی در هزینه را تسهیل کنند.

فرض: ابر یک چشم انداز بالغ است که تغییر نخواهد کرد

فضای ابری یکی از سریع‌ترین حوزه‌های در حال رشد هزینه‌های فناوری اطلاعات در تمام صنایع است. اما با بررسی‌هایی که نشان می‌دهد 92 درصد از محیط‌های فناوری اطلاعات در حال حاضر حداقل تا حدی در فضای ابری هستند، پذیرش ابر سازمانی در مراحل اولیه خود است که تغییری عمیق برای همه شرکت‌ها خواهد بود. به دور از یک چشم انداز بالغ و پایدار، فناوری ابری دائما در حال تکامل است.

یک تغییر تکنولوژی قابل توجه در ابر در دهه گذشته کاهش مداوم و چشمگیر در هزینه های محاسباتی و زیرساختی بوده است. همچنین ساخت ابزارهای توسعه و استفاده از زبان‌های برنامه‌نویسی آسان‌تر شده است، که به ابزارهای توسعه اجازه می‌دهد تا از حوزه تخصصی متخصصان فناوری اطلاعات خارج شوند و به سایر بخش‌های سازمان گسترش یابند.

در نهایت، از آنجایی که سازمان‌ها برعهده گرفتن مجدد کنترل راحتی یک ابر عمومی واحد را در اولویت قرار می‌دهند، تخصص فنی ابر در حوزه‌های مختلف در میان فروشندگان خدمات مختلف گسترش یافته است. این ارائه دهندگان در نحوه ایجاد یک سرویس ابری – مانند پایگاه داده به عنوان یک سرویس – که از زیرساخت ابر عمومی جدا می شود و تعریف سرویس مدیریت شده را تغییر می دهد، خلاق تر می شوند.

تکامل ابر: یک عمل متعادل کننده

در حالی که رشد باورنکردنی و مقدار زیادی انرژی و بحث در مورد ابر وجود دارد، هنوز در مراحل اولیه توسعه ابر است. چیزی که با ظهور سازمان‌ها از مراحل اولیه پذیرش ابر تغییر می‌کند این است که شرکت‌ها به‌جای تکیه بر یک فروشنده ابری واحد، به‌دنبال بازپس‌گیری سفارشات بالاتر از کنترل هستند. این در حال حرکت به سمت یک رویکرد چند ابری است که مستلزم استقرار پویاتر بین فضای داخلی سنتی و ابرهای عمومی است: بر اساس مطالعه رفتار خرید کاربر نهایی گارتنر در سال 2020، 76 درصد از پاسخ دهندگان از بیش از یک ارائه دهنده ابر استفاده کرده اند.

فروشندگان نرم افزار مستقل جدید وارد این چشم انداز نوظهور و در حال تحول می شوند، خدمات مدیریت شده را برای انعکاس نیازهای مشتری و ارائه تخصص بیشتر در حوزه های ابری خاص و پلتفرم های منبع باز تغییر شکل می دهند. در نهایت، همانطور که خدمات ابری این فرآیند جداسازی را طی می‌کنند و از معماری یکپارچه دور می‌شوند، تلاش استراتژی ابری به یک عمل متعادل کننده بین کنترل و راحتی تبدیل می‌شود. شرکت ها باید به طور استراتژیک فکر کنند که از کدام خدمات از فروشندگان اصلی ابر استفاده کنند و ارائه دهندگان مستقل ابری می توانند با تخصص لازم چه خدماتی را ارائه دهند.

این مقاله توسط Insights، بازوی مواد سفارشی MIT Technology Review تهیه شده است. این توسط تحریریه MIT Technology Review نوشته نشده است.