اصغر داللهی؛ راوی واهران ریب و مرسدس

رترین ا: اصغر عبداللهی که متولد 1334 آبادان بود، به دلیل برخی داستانهایش هم در میان داستاننویسان شهرت و اعتبار داشت و هم به دلیل فیلمنامه هایش در میان اهل سینما، با این حال خود نیز گاه فیلم هم میساخت. او ند سال آخر را ا مری سرطان دستو نجه نرم میرد، روز م دی ماه در سال گذشته.

لمنامه اری ون «جهیزهای رای رباب» (سیامک ایقی)، و «چتری رای دو نفر» (احمد امینی)،

«یک ناری، لاغ» لمی ا ور نگامه اضیانی و رضایی در روه نر و ربه اکران در مد.

لمنامه نویس رفهای

و آنه در روزنامه شهري نوشت: اصغر داللهي، لمنامه نويس مؤلف نبود، پیش از این که به این پرسش پاسخ دهد که عبداللهی به چه معنای «مؤلف» نبود، باید این سؤال را مطرح کرد که آیا می توان مفهوم مؤلف را که نظریه ای برای تحلیل و داوری درباره کارگردانان است، در مورد فیلمنامه نویسان هم به کار گرفت؟ ریچارد کورلیس، به عنوان فیلم آمریکایی، مقاله ای با «نکاتی درباره نگره فیلمنامه نویس» دارد که جان کلام این است که فیلمنامه نویس هم به عنوان کارگردان – و چهبسا بیشتر از او – می تواند مؤلف باشد. اعتقاد ورلیس، «کار لمنامه نویسان را م مثل ارگردان اید دید و میوان اللیل ل ارش اوت رد.

اگر فیلمنامه نویس در فیلم های محبوب کار کرده باشد و در این فیلم به عنوان فیلمنامه نویس را داشته باشد، اگر سبکی مشترک را در فیلم هایی با کارگردانان و \u0628\u0627\u0632\u06ccگران متفاوت بیابیم، شخصیتی از مؤلفه های ترسیم شده است. » اگر مین ورلیس را کیفیت داوری درباره ل ار داللهی رار، میم، مینم لمنامهای داللهی اقد اد را یعنی نه تعداد فیلمهای ماندگار و محبوب کارنامه او خیلی زیاد است و – مهمتر از آن – نه می توانم در آثار او سبک مشترکی را جستوجو کرد، اما از سوی دیگر، اصغر عبداللهی بیشک فیلمنامه نویسی حرفهای بود که به سال 30 رسید، از سال 1365 تا سال 1365. در انرها مختلف لمنامه نویس و در دورهای مختلف سینمای

عبداللهی کار فیلمنامه نویسی را در سال 1365 با نوشتن فیلمنامه «حریم مهرورزی» (ساخته ناصر غلامرضایی) آغاز کرد که داستانی عاشقانه را در پسزمینه جنگ به تصویر میکشید و ضمناً دغدغه معاش هم داشت. در واقع تا پایان دهه 60، مصائب تامین معاش، یکی از مضامین اصلی فیلمنامه های عبداللهی، اما این مضمون، در دل داستانهای نهچندان قوامیافتهاش، خوب صیقل نمی خورد و از تبدیل شدن به سبک \u0628\u0627\u0632\u06cc می کند. شاید یکی از آنجایی که عبداللهی نمی توانم مضمون مد نظرش را آنچنان که باید و شاید بپروراند، پایان بندی های شعاری و کلیش های فیلم های دهه60 بود که جابران و مستبدان، دنیای واقعی، باید به جزای اعمالشان می رسید تا فیلم ها می توانند امکان اکران پیدا کنند.

دهه دهه رکاری داللهی ود لمنامه نوشت. او سال را نوشتن لمنامه «خانه لوت» (ساخته مهدی آقاده) نویسنده پابه سنها، با \u0628\u0627\u0632\u06cc عزتالله مدیریت، نمی تواند خود را با اقتضایات دوران جدید مطبوعات سازگار کند و اندوخته مالیش هم تهکشیده و از طرف دیگر، سمسار محله و همسایه بسازوبفروشش هم چشم به خانه و اموال قدیمی وی دارند. داللهی مراه سن لیاده رای این لم، رنده سیمرغ لورین سیمنامه از دهمین نوار مرال ندرغ. در سال داللهی مراه ومرث وراحمد لمنامه

سپس در سال داللهی مراه مسعود میایی لمنامه یکی دیگر از فیلمنامه های عبداللهی که در سال 1376 با اقبال توده تماشاگران مواجه شد، «غریبانه» (ساخته احمد امینی) بود که کاملاً از الگوهای فیلمفارسی می آمد و یکی از آغازگران فیلم های موسوم به «دختر و پسری» از دوم خرداد سال بود. ود.

داللهی نها نویسنده لمنامه نبود و احمد امینی نیز در نگارش لمنامه مشارکت داشت. «عینک دودی» (ساخته محمدحسین لطیفی، 1378) در ژانر کمدی و 2 ملودرام «چتری برای دو نفر» (کارگردان و همکار فیلمنامه نویس احمد امینی، 1379) و «آبی» (ساخته حمید لبخنده، 1379) آخرین آثار عبداللهی در دهه 70 وندند. عبداللهی در دهه 80، قرن دهه قبل، پرکار نبود و تنها 5 فیلمنامه نوشت که احتمالا موفقترینشان را در گیشه باید کمدی «نصف مال من، نصف مال تو» (ساخته وحید نیکخواه آزاد، 1385) دانست.

او در انتهای دهه 80، فیلمنامه نویسی برای تلویزیون را با نوشتن فیلمنامه سریال «آشپزباشی» (ساخته محمدرضا هنرمند) آزمود که این سریال در زمان خودش با استقبال نسبی مخاطبان تلویزیون مواجه شد. داللهی در دهه لمنامه «خدااحافظی ولانی» لمنامه این لم در سیوسومین نواره لم ر نامزد د و اللهی که از رسیدن

رین لمنامه ای در دهه از داللهی روی رده مد، در اولین ربه ارگردانی ودش، لم الوهوایی متفاوت از سایر لمنامهای داللهی داشت و از لمهای م دورها ن متمایز ود و ا ا ا. اصغر داللهی، لمنامه نویسی رای ود سا اگر در مناسبات ا این ال، او نیت رای را داشت و ا ر م رفهای ماند.

رفه نویسندگی د

فرهاد توحیدی در روزنامه اعتماد نوشت: به نظر من بزرگترین ویژگی اصغر عبداللهی این بود که وی اولین کتاب پیشگامان فیلمنامه نویسی بعد از انقلاب در سینمای ایران را به شماره میرفت که به این حرفه منزلت و تشخص بخشید. با توجه به اینکه داستان اصغر عبداللهی نویس موفقی هم بود و داستانهای کوتاه درخشانی نوشته بود، از این روی فیلمنامه هایی که برای سینمای ایران مینوشت از ساخت و بافت داستانهای کوتاه او نشات میگرفت و او از این دست به فرد خود برای سینمای ایران بهره میبرد.

دستمزد سینمای ایران از رگرین ستارهای لمنامهنویسی ود را از داده. در عرض یک ماه گذشته ما دو تن از قله های نویسندگی و نگارش (کامبوزیا پرتوی و اصغر عبداللهی) را از دست دادیم و این به نظر من ضایعه بسیار بزرگی برای سینمای ایران است. درگذشت این نویسنده مهم را ایشان، مه لم نامه نویسان سینمای ایران و مه نرمندان سلیت می

اصغر ا داستانشایش ماندگار است

کیومرث پوراحمد در روزنامه اعتماد نوشت: اصغر عبداللهی دانشمندی داشت، مدام در حال مطالعه بود و کتاب میخواند از نوشته های نویسندگان جوان گرفته شده تا قدیمی ها، از اساطیری گرفته شده تا تاریخ معاصر و رمان و … همه را میخواند و همین باعث وسعت علم می شود. او ده ود. خیلی خوشسخن و شیرین بیان بود طوری که ساعتها اگر برایمان حرف میزد اصلا متوجه گذر زمان نمیشدیم و دلمان میخواست همینطور حرف بزند و ما به حرفهای او گوش بدهیم و به هیچ عنوان هم خسته نمیشدیم. دورانی را ما ا م راندیم ا و روزای اولانی ود وش و رین و دلپذیر ن ما .

او نقدر وسعت نگاه داشت و نقدر وشرخورد و ور ود مین اعث وانها ودش میشد ا او ا. نکته مهم دیگر در وجه اخلاق و وصیات و اریش است که وقتی من منو مینوشت فیلمنامه هایی که او را برای من نوشت به من پیشنهاد می کرد تا تغییرات دلخواهم را در آن بدهم و مطلقا مشکلی با حذف یا اضافه یا تغییر در آن نداشت و این به نظر من از درک استودنی او ناشی می شد. رار نیست ارگردان نعل نعل لمنامه نوشته ده را ویر د، ارگردان می واند ارو را مطابق ا ا ار ا. موانم ویم رفتار و منش اصغر داللهی وشنگ مرادیرمانی ود. رای اقتباس های ادی از اروشنگ مرادی میود؟ رای او دست ارگردانان را از میارد.

اصغر داللهی از نظر جنبه های نین وصیات نیکویی داشت. دست دادن او از برای من، کامبوزیا پرتویی، اکبر عالمی، خسرو سینایی، چنگیز جلیلوند، پرویز پورحسینی و … در این سال بد و نحس و این سال نفر بسیار غمانگیز است و به نظرم نبود اصغر خلأ بزرگی در بخش فیلمنامه نویسی سینما. ماست. ا او ا لمنامهایش و داستان وتاهش میشه در ادبیات معاصر ماندگار است. ممکن است فیلمنامه ها را به سفارش عشق دیگری بنویسد، اما داستانهایش به تمام وجود از عمق وجود و درونش نشات، قصه هایش فوق العاده است من از اصغر عبداللهی قصه های نخواندم که به شدت تحت تاثیر قرار نگیرم. ادش رامی و میشگی واهد ود.

دنیای ویر و لمه در ر راشه های مداد

مهدی آقاده در روزنامه ام م نوشت: در دوستی و ار ول وانترها از ن دمهای ماره ود. ا ن اخلاق رفهای آناش دست ارگردان رای دخل و رف از میاشت. می لم نامه روخته ده دیگر در اختیار ارسال کننده است. این را دمی م متنهایش نظری سازی و دیالوگنویسی وقالعاده ود. اشرف امل وزه ادبیات داشت و نگاهش درست ود. ارهایش نوع داشت و لمنامه هایش م امه دوست ود و م اصند. ای وتاهی مینوشت وقالعاده ود. مکاری من ا او را ساخت «جستوجو در ر»، «خانه لوت»،

در مام این سالها نان از ار س اس. نه مایتی وجود دارد و نه دیر و سینی. منان در مام این سالها و وجود ارنامه رکارش نها ار رای ا مه این احوال او نویسندگی ود. وقت ا امپیوتر ار نمیکرد. میشه ندین مداد و اک نی لویش ود. مدادهای راشیده ده از نوع اص ازار میرد. دوست داشت در راشهای مداد دنیای نویسندگی رق ود. ا وش و وانا مینوشت. مچون اخلاقش درجه ود. ر وقت انهاش میرفتی ا روی اده استقبال میکرد.

ارغ از رفهای نوان منشین رین و ابی داشت. یکمین اواخر ند دوره درمان را سر آشته ود مچنان ا مان روحیه اد و ونگرمش نظر من اصغر در میان نویسندگان سینمای ایران نمونه ود. افسوس ای او در سینما الی میمند. مام نویسندگان و لمسازان سینمای ایران و انواده اصغر داللهی درگذشت این نویسنده اشعور و سل اخلاگ ادش میشه ای ماست.