ارگران سال دیگر در رایطی ار واهند رد؟

رارو-محمد مهدی اتمی، ن که آن امروز ا آن دیروز از ر نظر رق میند، رف ازهای ندارد. ا این مه، دیدن اوتای آن دیروز و آن امروز، میوانند مسیری را موده ایم رای مان روشنتر.

ارش رارو، از مهمترین راتی از سر رانده ایم م رات در مفهوم «کار ردن» ر میرد. ار ار در ر ر انی در ال ور از ردنه راتی است اما مهم رین این رات، مواردی را امل می کند؟

«کار» دیگر مساوی ا «هویت» نیست

سیاری از ازنشستهای امروزی (چه در ایران و چه در ورهای دیگر)

تا همین چند سال پیش، بسیاری از کارمندان یا حتی کسانی که خود فرم بودند، کمابیش بین 30 تا 40 سال کار میکردند و بعد از بازگشایی میشدند و وقتی از آنها میپرسیدی کارشان چه بود، شغل شان بخشی از هویت شان بود.

به عنوان مثال، ویری از رد نظامی در ن ل میگرفت، احتمالا ردی ود ا ود از واب دار میود؛ دن ورزیدهای دارد و داخل داخل است. اما خواننده می تواند امروزی را (در خانواده و در حلقه دوستان) با این ویژگی ها مقایسه کند و ببیند که میزان تطابق ویژگی های آنها با این کلیشه های چقدر کاهش پیدا کرده است.

داحافظی ا ر «فوردیسم» و «چارلی اپلین»!

ارش رارو، الا، اما وضعیت رق رده و نه

از ساختمان از منظر تاریخی، این شکل، با مفهوم «فوردیسم» (فوردیسم) گره خورده است: کار در کارخانه های بزرگی که «سری کاری» می سازند و محصولی یک شکل را به صورت انبوه روانه بازار می کنند، آن هم کاری که همیشه یک شکل است. است. (چارلی اپلین در لم «عصر دید» نماد وبی از ارگران ن دوره است.)

دوره «پسا-فوردیسم» (Post-Fordism)، اما ویژگی دیگری دارد مختصری در مانه ما است: نقش ناوای اطلاعات در رآیند ولید وت رفته و ارخانهای سیار رگ، ارگاها وچک و د ا ا. («فیسبوک» و «آمازون» رتیب از دلِ وابگاه دانشجویی و رپله رون مدند.)

برخی معتقدند که ما اکنون محل ورای دوره «پسا-فوردیسم» قرار داریم، اما هر چه باشد، نشانه های تغییر واضح هستند: اکنون بسیاری از افراد هر چند سال یک بار (یا هر ماه یک بار) شغل شان را عوض می کنند; راردهای لی مادام العمر دیگر متر دا میوند. سیاری افراد واناییای لیِ متعدد مموزند و دیگر ری از ارگری ا را صفت میند

ندلی مدیریت ارزانیِ ودتان!

امامین رات ساده

از این میان، یکی هم این است که اکنون کمتری از کارگران یا کارمندان (یا به ساده، حقوق بگیران) دارند «از که نردبانی شغلی» بالا بروند و به جای آن، راحتی و آسایش شغلی و بین کار و زندگی. را رجیح میدهند. در واقع، اهرا «راحت لبی» ایِ «جاه لبی» را رفته است.

رسی مشترک دو موسسه Atlassian و PwC نشان می دهد از وجوهِ این راحت لبی م افزایش آضا رای «دورکاری» است از نتایج مه ری رونا م وده است.

بر اساس پژوهشی که این دو موسسه در سال 2021 میلادی انجام داده اند، حدود 50 درصد از کارگران استرالیایی قصد دارند شغل شان را تغییر دهند تا در شغل جدید، امکان «دورکاری» به آنها داده شود. دود درصد م اعلام رده وند نیازی رفیع لی ندارند و ای ن «سلامت نی» رای آن مهم دارد.

ارِ متر در محیط اریِ نانهر

از آن سو، پژوهشی تازه منتشر شده نشان می دهد که میل و علاقه آلمانی ها به کار روز به روز کمتر می شود: آنها می توانند کمتری کار کنند، حتی اگر کم تری کسب کنند.

ر این اساس، در وهشی نیاد لمانی

ن این وهش نشان میدهد مردان لمانی رجیح میدهند داکثر ساعت در ار ند و آیین مدن درآمد م. نا در سال میلادی ساعت ار در مایل بود.

نان لمانی م رجیح داکثر و نیم ساعت در ار نند، در الی در ماه رای ساعت ار مادگی.

همین پژوهش نشان می دهد که از تفاوت رغبت به کار در میان زنان و مردان آلمانی نیز ساخته شده است: در سال 2000 میلادی زنان مایل بودند 9 ساعت کمتر از مردان کار کنند، اما اکنون آنها به 6 و نیم ساعت کار کمتری دارند.

در واقع، شاید بتوان یک نتیجه را از جانبی هم داد: به دنبال «زنانه تر شدن محیط کار» (به دلیل افزایش حضور زنان در جامعه، به ویژه در غربی)، بخشی از جاه طلبی های شغلی که ممکن است به شخصیت مردانه ربط باشد. داده وند، در محیط اری مرنگر ده اند.

ار در منزل و ا مه

ر دی در رایط ار ردن ا دی محسوستر است. درخواست برای دورکاری، به دنبال همه گرفتن مسائل اوج گرفته، اما هر چه هست، گزارش ها در مورد کارهایی که بیش از همیشه «دورکاری» (Telechommutidag) را به عنوان یک مزیت شغلی در نظر میگیرند، هر روز افزایش پیدا می کند.

به این ترتیب، نظر می رسد که دورکاری کم میرود که به یک هنجر در بازار کار بدل شود و شاید ویروس کووید -19 نه عامل اصلی این تغییر بزرگ در بازار کار، که تنها یک کاتالیزور برای این رخداد بوده باشد.

همینی پیش، شرکت های «اپل» و «توئیتر» اعلام کردند که «دورکاری» را به عنوان یک هنجار دائمی برای کارکنان شان می پذیرند و اما در ایران هم برخی استارتاپ ها همین طور دنبال می کنند.

اما این دیده شده در رواج دا واهد رد؟ داده های «Global Workplace Analytics» در سال 2017 میلادی می دهد که در این سال در ایالات متحده آمریکا حدود 3.7 میلیون نفر (معادل 2.8 درصد از نیروی کار این کشور) دست کم نیمی از زمان کاری خود را در منزل اسپری کرده اند.

این نسبت، اما بیشتر افزایش پیدا کرده است: نتایج تحقیقی به روزتر که دوران بارداری را هم در بر می گیرد، نشان می دهد که تا پیش از آن ویروس کووید -19، حدود 17 درصد از نیروهای آمریکایی 5 روز در هفته یا بیشتر. «دور اری» رده و این در الی است این نسبت در ول دوران مه ری ای درصد افزایش دارده است.

دورکاران در اروپا

اما رخی رات آنونی در ورهای وسعه افته، این نوید را می دهد

نوان نمون مین ندی وانین دورکاری در «پرتغال»، نفع ارگران ر رد. ر اساس وانین دید، دورکاری الا اساسی رای ارگران است و نه

بر اساس گزارش یورونیوز در این زمینه، قوانین جدید در «پرتغال» می‌گویند کارفرما حق را در خارج از ساعات کاری با کارگر کارگر نمی‌پذیرد و می‌خواهد که کار کند. لاوه ر این، رخی نههای دورکاری، مانند نه اینترنت و نه رق را م ارفرماید لند.

در واقع، ارگران میوانند این نا را نوان نههای انجام ار، ارفرما دهنده. ارفرما از نظر وانین دید این را من ندارد ارگر را در ن ار «پایش» ند.