س رگتر از ملی نیست

دکتر رضا * ملی والیبال از س لهستان ر نیامد و ماجراجویی وانان ایسته ایرانی در مرحله ارم نهاد ایان آن سران سخت وش ایی ای نمایشی سزاوارانه اعث واداران ا م ملی والیبال دند.

نسل دید وپ و ور نشان داد اگر معمار اول را در ای رار دهد و وقتی رساخت و نیان ار ر سالیان و ابجایی نسلها اعث نگرانی ندانی نخواهند د. مردمان در ناس ایران، اه ایه اران موفقیتای ادامه دار ولیبال راموش نخواهند رد.

از زنده یاد یزدانی خرم که از استثنائات مدیریت ورزش بود تا ولاسکوی آرژانتینی که با اعمال نظم آهنین و القای خودباوری، مردان ما را به رقیبی جان سخت برای بزرگان والیبال عالم تبدیل کرد. از گاییچ و کواچ و کولاکویچ که به اندازه زحماتشان قدر ندیدند تا بهروز عطایی خود را نشان داد که از سالها بالانشینی تیم ملی والیبال، اکنون نوبت سرمربیان وطنی است که به تراز مربیان بزرگ جهان جشن می گیرند.

ملت اه القان اولین روزیان والیبال ایران را در مقابل ولها و نهنگای دنیای والیبال راموش ن ن ن مردانی در میان ناباور آنیان رت والیبال ایران را المگیر ردند. مان ستاره والیبال ما رای اولین ار لیگ انیه و در مع رگان نمودند.

ا این ال رخی مشکلات م مرور رخ نمود نمیوان و نباید از نها . مع الاسف رچه م موفقیتای ری رسید، رخی ازیکنان رگذار مغرورتر دند. وجه ها و رت و محبوبیت نها القا میرد رسانه ساکن ستند. امر رخی از نها مشتبه ده ود موفقیت والیبال ود و نبود نا ره ورده است.

معمول معی از ارشناسان و مراقبتان م نفی و … ر این وهمها میدمیدند. اخبار د و نقیض از روع رخی اندبازیا در ملی ایت داشت. ار ایی دادی از ملی وشان رکنار مانده از م، آن انتقاد از ند.

لی ود ایعات نمود نی دا رده و سیر مستمر ودی م ملی مابیش د. کار بجایی رسید که در آستانه‌ی المپیک توکیو گروهی بر این باور بودند که بازیکنان سالاری به اوج رسیده و تیم بزرگان برای تعیین کادر فنی تکلیف می‌کنند و جز با شیوه مستبدانه‌ای امثال ولاسکو نمی‌توان آن‌ها را به راه آورد.

این روح من ادآور داستان نار اشتن ساله ای اسور از لزوم این لغزشهای ازدارند و راهگشا سخن میند.

در ر ال المپیکان ماجراجویی ولانی ستارگان نامدار و «معروف» ملی والیبال ود. داستان این رگان در ملی، مستحق ایانی مراتب اشکوهر ود. اگر ایگاها محترم مرده مید و سلسله مراتب و نظم امور، دستخوش لزل نمیردید. اگر ار ا مسموم رسانه ای، ارزش شناسی و نقد ستاره را در اذهان ود اگر روحیه می از نرفت و راه رسیدن به رکیب از ور در اندِ ا و از اثبات وفاداری نها.

سران وان ا در الی رهسپار لیگ ملتار دند مان روپاگاندای رسانه ای مچنان الود. نوز ر ل «معروف» ناکامیای اولیه م، انتقادها را ندتر رد. ا از لزوم ازگشت ستاره سخن ند.

لیا ایی و م ر اش را دستم رفتند. نظر رای درهم وبیدن میم درست دراسیون در وانگرایی ا این المدیران دراسیون ای میم رگشان شاندند.

ر مان ما ایداری در مسیر و مایت اطع از انتخاب درست را نشان داد. سرانی نان مقهور اپن ده وند؛ الا رین مهای دنیا را ست میدادند. دریغ رای رسیدن مع ار م رتر آن نها سِت م وردند و رویای ایی و اگردانش ناتمام ماند.

ا این ال سران ایسته ای ولیبال ار دیگر ابت ردند س رگتر از م نیست. والیبال و وتبال و سکتبال م ندارد. رق م نمیکند در محبوب و «معروف» اشی. اش در این وضعیت نا اید نوند و اموزند از سرنوشت ملی ولیبال؛ نیده و موخته اشند. « در آن اگر س است؛ رف س است.»

*درای اریخ و مدرس دانشگاه