[ad_1]
دکتر مید ایماندار*؛ نظر میرسد مقتضای ره داکثری موم اقشار و نوف امعه ا درجات مختلف ایمانی ا رکات و مرات ا ا ا ا. اد اذعان نمود مسئله سلطه ای مجازی و رسانهای ر امعه رصتا و دیدهایی در وزه دین و رهنگ را از جمله دعای این تهدیدها در حوزه دینورزی و به طور ویژه مقوله دعا و محافل خوانی نارسایی و ناکافی بودن برخی سلایق و رویه های موجود در پوشش دادن به اکثر اقشار و صنوف جامعه است.
اینکه چنین القا شود بهره گیری حتی حداقلی از بر دعاخوانی صرفا در قالب مناسکی و با قالب و سلیقه های خاص از نظر مکان و سبک خوانش دعا و فضای خاص حاکم بر مجلس محقق می شود جذبی برای جذب سرمایه است; هر چند به حق مدعی می شود کامل برکات دعا در قالب و رویه معهود کنونی میسر است از این رو به نظر می رسد کنار زدن سلایق مختلف و به معنای وجود درجات ایمانی و حتی توانایی های روحی روانی و جسمی اقشار مختلف به ویژه جوانان در مقوله دعا و محافل. دعاخوانی سیبی مهم و سزاوار وجه میود.
ا انداختن این لقی ره ستن از نورانیت دعا رفا در یک نوع از ات مذهبی، البی انحصاری و ا د م ا ا. چه فرصتی برای این امکان وجود دارد که به ما می دهد قالب و محتواهای جذاب و ویژه روحی را برای افراد مذهبی با سلایق و طراحی طراحی کرده و امکان بهره برداری سیاسی از جامعه را از برکات دعا فراهم آوریم.
اگر یک جوان فرازی از یک دعا را با رسانه های قالب جذاب تلقی انجام داد و یک تجربه عرفانی و الهی را برای خود رقم زد یک اتفاق مبارک و مقدماتی برای ورود به مناسک دعای پربارتر می شود و نباید رسانه ها و متولیان فرهنگی و دینی به گونه های عملی باشد. مواردی که یک سلیقه و سبک خاص مصداق انحصاری دعای مناسب و مقبول معرفی شده و دیگر قالب ها به انحاء مختلف نامهربانی قرار می گیرند به ویژه اینکه برخی از رویه های مداحان و هیئات مانند جلسات غیرضروری، روضه خوانی ها و تعبیر گری های پرشمار در خلال دعا و دعا. سیاست ده ردن مجالس ا رای مخاطبان ارآمدی و اقبال لازم را نخواهد داشت. البته این امر الزاما نافی ارایی درمانتر دعاخوانیا مرسوم نونی نیست.
ان نوشتار رفا متکفل وجه دادن رورت استفاده از البا وناگون امه این امر از سیطره سلایق اص ر مناسک و رهنگ به تعبیری دیگر اقتضای فضای فرهنگی و اجتماعی کنونی گشایش فضا برای حضور سلایق و فرم های متعدد در حوزه توسعه فرهنگ دعاخوانی است و اینکه هیچ شخص یا صنفی خود را در بهره وری از دعا و کاملتر نمی کند.
بسیار جوانانی میبینیم که در زمان برگزاری مناسک دعاخوانی به چندین روحی، معنوی، اجتماعی، سیاسی و .. در مجالس رسمی که با سبکهای معهود و خاص خود اجرا می شود حضور ندارند; سوال و نظر و نگارند این است. آیا این را از رکات ارتباط ا دای عالی و ربه رفانی محروم ردد؟
ا این لقی در ن رخی وانان آیا نمی توانم دعای ردی و رمهای ویژه رسانه های رای این دسته از رسانه های ریق و ای مجازی ویز نمایم؟ این که وان و نوجوان ما
قرار دادن در بسترهای شبکه های مجازی و شبکه های مجازی و اجتماعی قالب ها و بسته معرفتی برای سلایق سنین و سطوح مختلف دسترسی به آیدی امری مطلوب است گاه فرازی کوتاه از یک دعا به زبان عربی یا حتی فارسی و انگلیسی همراه با جلوه های بصری جدید با صداهای کمتر شنیده شده رای نوجوان و وان سیار برنامه ریزی واهد ود ا ان وجود ندارد محافل دعاخوانی نوپدید سبک و سیاقی متفاوت
آیا نمی توانم از نهادهای رهنگی و نری دلبسته نشر دن در راحی و وسعه نین محافلی ره رد؟ را نباید در رسمیت دادن این نس محافل و البای ارتباط دعاگونه مگر نه این است که نا دینی ر س میوانند در وفیق م و سطح مرفتی و معنوی از د وان.
اما این پذیرش مقوله را نمی توان نوعی کنار آمدن با عرفی سازی یا سکولاراسیون دینی تلقی نمود به این مسئله با توجه به اصول تربیتی شکل ظاهری و ساختارهای معرفتی روحی و محیطی افراد در تعالی دینی و معنوی سر و کار دارد که بر مستندات قرآنی و روایی قوی انجام می شود. ر ابل انکار است.
این اوصاف رورت دارد مینه رای و وسعه البای متعدد در مقوله رهنگ دعا و دعا دراه در این راستا بایست متولیان دینی و فرهنگی در کنار تلاش روزافزون برای هر چه باشکوهتر برگزار می شود محافل و مناسک سنتی فعلی – که مخاطبان متخصص خود را دارند و کارآمدی خود را در توسعه معنویت و افزایش بصیرت مردم را اثبات می کنند- با طراحی و ترویج قالب های نوین. انس داکثری ادامه ا مقوله ستی دعا را ونی ند.
* و ات لمی دانشگاه راز
[ad_2]
