ایرانیا از رنجخور دند؟

ایرانیان دیم ال میکردند رنج را «برزویه» در مان «انوشیروان ساسانی» از نموقع م لی ول د ا رنج ود ای اصلی ایرانیا.

به گزارش فارس، «رشیدالدین فضل‌الله همدانی» در قرن هفتم شمسی در کتاب «آثار و احیاء» در زمان او این ایده رایج بود که برنج را برزویه طبیب از هند به ایران آورده است.

وی ونگی رنج را مفصل وضیح داده و الب این که مامانموقع میدانسته و رنج لان نسبتهای دیگر

نا منا اریخی، رنج در ایران از مان دور ساسانیان رواج افته و البته ایی سراسری نبوده در رون دی نیز انوا مختلف رنج در ایران

در دوره وی رنج، ایی اهانه وده و البته ورت لو اورت لو مراه ا ورش د ای مو م مه «ملمع لو» و «بریان لو» و «قاورمه لو» و «دولمه لو» اهای مشهور دوره ویه ودهاند.

تا دوره قاجار هم کار به جایی رسید که «ادوارد پولاک» طبیب مخصوص ناصرالدین قاجار نوشته است: «ایرانیان ساده زندگی می‌کنند و کلا در خوردن و نوشیدن عاداتی دارند. لات، رنج، سبزیجات، میوه و لبنیات اصلی نان را می دهد. در رها و در میان مردم مرفه رنج مهم ا ساب مید. رنج در سه ای ایرانی: لو، لو و ار میرود. این اها نه مهمی در زندگی انواده ایرانی دارند. ایرانیا نمیوانند را دون رنج ور نند».

رن در دنیا انوا دارد، ولی در ایران

اسم رنجا از مده است؟

رنج ایرانی انواع دارد. مروزه دود نوع رنج در ایران و مصرف می شود و از مه از مله دری سن سرایی، دری دمسیاه، ارم دیلمانی، ارم رشتی و ارم محلی.

خانواده رنجای ایرانی نام محل آن ناخته می شوند ا وصیات اهریان. برخی هم مثل برنج صدری ماجرایی تاریخی دارند که چنین است: «میرزا آقا خان نوری که در دوره قاجار، صدارت را برعهده داشت، عده‌ای را به کشور‌های آسیایی شرقی فرستاد و بذر چغندر و برنج را به شمال کشور ایران آوردند. روایتی این رنج از ندوستان ورده ده ود و رنج دراعظمی موسوم ردید. دها ر اثر رت استفاده، نام ن از رنج دراعظمی رنج دری ر افته است».

رخی انواع رنج نیز نام اورزی اولینبار نها را رشد و رورش داده ناخته میوند؛ رای مثال رنج اشمی ماجرایش این است: این وشه ها لندتر وندند و ساقه اریکری م بودند. وی این خوشه‌های ویژه و جذاب را جمع‌آوری کرد و در آغاز فصل بهار خزانه‌های بازیگران آن‌ها را گرفت و آن‌ها را نشان داد و در فصل‌هایی که هم‌چنین برداشت‌هایی کرد و با توجه به آن‌ها را درو کرد و برنج هاشمی متولد شد».

دیگر اینکه لاوه ر لان و مازندران انواع دیگری از رنج در مناطق مختلف ایران میود. ازجمله رنج نبربو در وزستان و مناطق ربی ایران و رنج مپا در اصفهان و مناطق مرکزی و نوبی ایران.

فروشگاه رنجفروشی در مال ایران در دوره اجار

لو مهم ایرانیا

مهم ایی ا رنج میند، لو است مان رنج الی ا رنج سفید است و البته انواع لو م ست. جالب است که ایرانی‌ها بیش از ۴۰ نوع پلو را بلدند بپزند و این اتفاق می‌افتد: «برخی از پژوهشگران پلو را کشف می‌کنند مهم‌پزان ایرانی می‌دانند و معتقدند که ملتی آن را به خوبی ایرانیان درست نمی‌کنند. به‌عقیده آنان سبزی، تره‌بار و بنشن در قیاس با گوشت، مرغ و ماهی مواد ارزانی به‌شمار می‌آیند و در آشپزی ایرانی با افزودن این نوع مواد به برنج، آن را به صورت پلو درمی‌آورند که نیازی به خورش ندارد و مانند آن است که خورش را می‌دهد. ا ن مخلوط رده اشند».

ایرانیان اجاری در ال وردن ایی از رنج

«پلوخوری» از مد؟

در تاریخ ایران برنج همیشه غذای گران و خوراک ثروتمندان و غذاهای مخصوص جشن‌ها و مهمان‌ها بوده و مردم عادی در مناطقی بوده‌اند که برنج می‌شد یا به‌وفور می‌شد و می‌خورد. مشهور است در دوره اجار مردم ادی و را در اول سال

استفاده از ارت «پلوخور» ای «مهمانی» از دور ایرانیان رسیده است؛ روزگارانی رنج ای مخصوص افتها ود و ایرانی ها ای که ویند میرویم مهمان، میوند میلرویم . رارشدن مصر رن در را رگ ایران اید ای «ادوارد ولاک» : ایرانیا نه را مین دنیا را م دون رنج نمیوانند ور ند!