[ad_1]
هفته ها یا ماه ها برف سنگین مردم روستای دورافتاده تیموتی مراکشی را که در بلندترین رشته کوه در شمال آفریقا قرار دارد، منزوی کرده است.
به گفته فرارو، قبایل کوچ نشین آمازی (بربر) که در آنجا زندگی می کنند به چرای گوسفندان در جنگل های سرسبز اطراف دهکده وابسته هستند که در ارتفاع 1800 متری (5900 فوت) در کوه های میانی اقیانوس اطلس واقع شده است. اما با شروع فصل زمستان کم کم از دنیا بریده می شوند.
با نزدیک شدن به فصل زمستان، کوه هایی که به خاطر خاک های قرمزشان شناخته می شوند، جای خود را به سفیدپوش های بی پایان می دهند. این جداسازی تا بازگشایی جاده روستا ادامه دارد اما اغلب با تأخیر انجام می شود.
وقتی برف آب می شود، خانواده ها سعی می کنند دوباره روی پای خود بایستند. بچه ها در جاده های پر پیچ و خم راه می روند تا به نزدیک ترین مدرسه برسند. در حالی که اکثر مردان کار را در شهرهای مجاور از سر می گیرند، زنان بار زندگی روستایی را به دوش می کشند. آنها از چوب جنگل های مجاور برای گرم کردن آنها استفاده می کنند و با خمیر جمع شده در هفته های قبل از زمستان نان می پزند.
این زنان بعد از ظهر پیاده روی می کنند تا به دریاچه ها یا منابع آبی نزدیک برسند یا برای شستن لباس های خود بر روی خرها راه می روند. آنها گاهی اوقات نقش چوپان را نیز بازی می کنند.
در مراکش، کشوری ساحلی در صحرای آفریقا با منابع کمی آب شیرین، باران و برف شدید استقبال می شود. کشاورزان مشتاقانه منتظر فصل بارندگی هستند، زیرا کشاورزی به ذخیره آب باران در سدها وابسته است و قیمت سبزیجات و میوه ها ممکن است تحت تأثیر این بارندگی ها قرار گیرد.
اما برای افرادی مانند فاطمه، ایستادن در خانه در حالی که دخترانشان به مرغ ها غذا می دهند و قالیچه ها را تمیز می کنند می تواند زمستان سختی باشد. علی‌رغم تلاش‌های خانواده‌اش، آب باران و برف ذوب شده با استفاده از آجر یا کیسه‌های پلاستیکی به اتاق نشیمن کوچک آنها نفوذ می‌کند.
او می گوید: «هر سال این گونه است و ما کاری جز دعا نداریم.
بربرها یا آمازیغ ها یک گروه قومی و بومی در شمال آفریقا به ویژه در مراکش، الجزایر، صحرای غربی، تونس و لیبی هستند. کاوش های باستان شناسی نشان می دهد که تاریخ قوم بربر در شمال آفریقا پنجاه هزار سال قدمت دارد.
[ad_2]
